« Εμπρός Αβέρωφ, εμπρός...»

του Δημήτρη Κοσμόπουλου

Είταν το δημοτικό τραγούδι, κρητικής προελεύσεως που μιλούσε για το θρυλικό θωρηκτό. Για το θωρηκτό που υπήρξε η αιχμή του δόρατος μιας γενηάς, που δικαίως ονομάσθηκε «δρακογενηά». Ήταν η γενηά που πολεμούσε αδιάκοπες από το 1910 και μετέπειτα. Και η οποία έφθασε μέχρι τον Σαγγάριο, το Εσκή-Σεχίρ και την Άγκυρα. Η Δρακογενηά, λοιπόν, των Βαλκανικών πολέμων, είχε το καμάρι της: Ένα θωρηκτό που με χίλια βάσανα αγόρασε η πατρίδα, στο όνομα του λαού –τότε δεν έπεφταν, βλέπετε, για κάθε πολεμική αγορά «μίζες» και δωράκια και «χορηγίες» στους υπουργούς...

Και που κατέστη θρυλικό. Σάρωσε τον Τούρκο στο Αιγαίο. Απελευθέρωσε νησιά, έφθασε, με τον Ναύαρχο Κουντουριώτη έξω από την Αγιά-Σοφιά, στα ευλογημένα νερά του Βοσπόρου. «Εμπρός, Αβέρωφ, εμπρός...», τραγουδούσε η δρακογενηά. Κι όλος ο λαός, όταν παρήγαγε ποίηση και τραγούδια. Εμείς σήμερα αυτή την μουσική, κι αυτήν την ποίηση, την αντικρίζουμε όχι ως ζωντανή πραγματικότητα που εκφράζει την ψυχή μας• την βλέπουμε –κυρίως οι ανελλήνιστοι ταγοί μας- ως φιλέλληνες. Και την νομίζουμε νεκρό πράγμα, μουσειακό είδος. Μα θα αναρωτηθείς αναγνώστη: Τι τον έπιασε, πάλι, ετούτον εδώ, και μας γράφει σήμερα για τον «Αβέρωφ», για θωρηκτά και για δράκους –μέσα στον καύσωνα, καλοκαιριάτικα; Όσοι βλέπετε ειδήσεις, ίσως να το μάθατε, αν και πέρασε στα δευτερότριτα, αφού άλλα προέχουν. Η οικονομική κατάρρευση κι οι αμετανόητοι κομματάνθρωποι και οι κομματοκαυγάδες τους... Το μάθανε, λέμε, κάποιοι. Για τους πολλούς όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα. Ποια; Ότι τον «Αβέρωφ» τον βουλιάξαμε! Δεν τον βούλιαξαν οι εχθροί! Τον βούλιαξαν οι σκατομαθημένοι επίγονοι των γιγάντων. Οι «τανυόμενοι» της κονόμας, της καλοπέρασης και της αρπαχτής. Πώς τον βούλιαξαν; Μετατρέποντας το κατάστρωμά του σε οίκο ανοχής. Αφού γαμήλιες εκδηλώσεις νεαρών «στάρλετ» της τηλεόρασης με «γόνους» εφοπλιστών έλαβαν χώρα στο κατάστρωμά του. Και να οι φωτογραφήσεις και τα ξώβυζα και τα ξέκωλα και τα κατιναριά και οι βιντεοσκοπήσεις. Απάνω στο κατάστρωμα του θρυλικού Αβέρωφ! Αξίζει –οφείλουμε να το πούμε- έπαινος δημόσιος στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», που την προπερασμένη Κυριακή δημοσίευσε φωτογραφίες από την κατάπτυστη ύβρι και φιέστα. Το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού αναστατώθηκε. Πανικός και φασαρία, λόγω και του επιπλέον φωτογραφικού υλικού το οποίο περιήλθε στην κατοχή του. Και διετάχθησαν έρευνες! Και τι απεκαλύφθη; Από την επίσημη, του Γ.Ε.Ν. αλληλογραφία, φανερώνεται και αποδεικνύεται ότι είναι το ίδιο το Γενικό Επιτελείο που έδωσε την άδεια, μέσα στο πλαίσιο των «Ποσειδώνων 2010», ώστε να πραγματοποιηθεί εκδήλωση – αφιέρωμα για τα εκατό χρόνια από την καθέλκυση του θωρηκτού των θρύλων. Και αντ’ αυτού, μέσα στο πλαίσιο του υποτιθέμενου εορτασμού, μπήκε και η διαβόητη εκδήλωση ναυτιλιακής εταιρίας. Και γιόμισε το κατάστρωμα, με μοντέλα και ανθοδέσμες και σαμπάνιες και βακχικές τελετές. Κι έτριξαν τα κόκαλα του Κανάρη, του Μιαούλη και των ηρωικών ναυτών που απελευθέρωσαν την πατρίδα. Την πατρίδα, που κάποιοι σήμερα, θέλουν να την υποδουλώσουν. Και να την κάνουν μπαίγνιο και κουρέλι στα έρια των ισχυρών. Κι η σαπίλα του μηδενισμού, γεμίζει με μπόχα βαρειά την ατμόσφαιρα. Όχι κύριοι της Κυβερνήσεως και των κομμάτων! Δεν ωφελεί μόνον η αποπομπή του διευθυντού του θωρηκτού, του αρχιπλοιάρχου Ευάγγ. Γαβαλά. Δεν λύνεται το πρόβλημα με «αποκεφαλισμούς» υφισταμένων, κύριε Εξάγγελε Βενιζέλο, Υπουργέ της Εθνικής Αμύνης! (Η γνωστή σας, για τα εθνικά μας θέματα ευαισθησία, οφείλει να επανέλθει στο προσκήνιο! Πάραυτα!). «Καημένε Μακρυγιάννη», έγραψε πριν δεκαετίες ο ποιητής «να ’ξερες γιατί το τσάκισες το χέρι σου». «Το τσάκισες για να χορεύουν σέικ τα κωλόπαιδα». Προτού κάνουν κάποιοι την Ακρόπολη νάιτ-κλαμπ και το Άγιον Όρος ή τα Δερβενάκια χασαποταβέρνα, ας ξυπνήσουμε Έλλήνες.

πηγή