Υπερικός ή Βάλσαμο ή Βαλσαμόχορτο ή Σπαθόχορτο

Ένα θαυματουργό χορταράκι λόγω των συστατικών του τα οποία είναι πάμπολα.
Λίγα λόγια για το βαλσαμόχορτο το οποίο (δόξα το Θεό) το έχουμε άφθονο στη χώρα μας.
Ο υπερικός λοιπόν είναι ένα θαυματουργό χορταράκι λόγω των συστατικών του τα οποία είναι πάμπολα. Περιέχει γλυκοσίδια (π.χ. ρουτίνη), τανίνη, πτητικά έλαια, ρητίνη και πηκτίνη. Ετσι λοιπόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολλά πράγματα είτε σαν εγχυμα είτε σαν βάμμα είτε σαν λάδι. Αντιφλεγμονώδες, στυπτικό, επουλωτικό και ηρεμιστικό.
Οταν λαμβάνεται εσωτερικά (σαν έγχυμα ή βάμμα) πρώτ'απ'όλα είναι πολύ καλό φάρμακο για το στομάχι. Λόγω της ηρεμιστικής του ιδιότητας διάφορες μελέτες λένε ότι συντείνει στη θεραπεία της νευραλγίας, της ανησυχίας και της κατάθλιψης. Στον τομέα αυτό όμως χρειάζεται απαραιτήτως συμβουλή ομοιοπαθητικού γιατί σε συνδυασμό με άλλα συμβατικά φάρμακα μπορεί να αποβεί καταστρεπτικό.
Η αντιφλεγμονώδης ιδιότητά του το καθιστά ως καταπραϋντικό της

συνδετικίτιδας, της ισχιαλγίας και των ρευματικών πόνων. Τέλος θεωρείται κατάλληλο σαν βότανο για τις αλλαγές που προκαλούνται λόγω της εμμηνόπαυσης.

Εξωτερικά είναι πολύτιμο επουλωτικό και αντιφλεγμονώδες είτε σαν λάδι είτε σαν λοσιόν. Επιταχύνει την επούλωση τραυμάτων, μωλωπισμών, κιρσών, ελαφρών εγκαυμάτων και ηλιακών εγκαυμάτων.

Πως φτιάχνεται το λάδι. Μία συνταγή απλή που πέρασε από τον παππού στη μητέρα.

Ο παππούς λοιπόν έφτιαχνε το λαδάκι με το φυτό φρέσκο. Δηλαδή μάζευε τα λουλούδια του εκεί γύρω τέλη Αυγούστου αρχές Σεπτεμβρίου.Έπλενε τα λουλούδια και τα άφηνε πάνω σε μια πετσέτα στον αέρα αλλά όχι στον ήλιο να στεγνώσουν καλά. Γέμιζε ένα καθαρό γυάλινο βάζο με το χορταράκι, περίπου μέχρι τη μέση ίσως και παραπάνω και μετά γέμιζε μέχρι πάνω το βάζο με ελαιόλαδο. Το άφηνε στον ήλιο για περίπου 40 ημέρες ή όταν έβλεπε ότι το λάδι έπερνε ένα ωραίο κοκκινωπό χρώμα. Τις πρώτες ημέρες το ανακινούσε κάθε ημέρα και ύστερα ανά τακτά διαστήματα. Επίσης όσο διάστημα γινόταν η διαδικασία αυτή κάθε βράδυ το φύλαγε σ'ένα ντουλάπι και το πρωί το έβγαζε πάλι στον ήλιο. Μόλις λοιπόν το λάδι ήταν έτοιμο το σούρωνε μ'ενα τουλπάνι, όπως το λέγανε τότε στα χωριά , αλλά μια γάζα ή ένα τούλι κάνει μια χαρά τη δουλειά του. Το έβαζε σ'ένα μπουκάλι και το φύλαγε σε μέρος δροσερό και σκοτεινό.

Το λάδι το έχουμε σαν φάρμακο στην οικογενειά και πραγματικά σώζειι από πολλές ουλές από κτυπήματα ή καψίματα των παιδικών χρόνων.