Μπήκε στη φυλακή στα 25 της. Ηταν ένα άγριο επαναστατημένο κορίτσι που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο. Βγήκε πριν από λίγες ημέρες, στα 40 της, μητέρα ενός παιδιού και εξίσου μαχητική με την εποχή που ύψωνε τη γροθιά της ζητώντας κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Παρά τα 15 χρόνια που πέρασε σε φυλακές υψίστης ασφαλείας του Περού και το «στίγμα» της τρομοκράτισσας που την ακολουθεί, η Αμερικανίδα Λόρι Μπέρενσον είναι κατηγορηματική: «Αυτό που με βοήθησε να επιβιώσω όλα αυτά τα χρόνια ήταν η ακλόνητη πίστη στις ιδέες μου» λέει. Και ετοιμάζεται να μεγαλώσει τον γιο της σε έναν κόσμο χωρίς κάγκελα.
Οι κατηγορίες για εσχάτη προδοσία, τρομοκρατία και συμμετοχή στο μαρξιστικό Επαναστατικό Κίνημα Τουπάκ Αμάρου (ΜRΤΑ) και η ακόλουθη καταδίκη της Λόρι Μπέρενσον σε ισόβια κάθειρξη το 1995 έκαναν πολλούς να πουν ότι θα περνούσε την υπόλοιπη ζωή της σε ένα κελί. Παρ΄ όλα αυτά, και χωρίς η ίδια να το πολυπιστεύει, πριν από λίγους μήνες πήρε πενταετή αναστολή, διότι, όπως έκριναν οι δικαστές, «ολοκλήρωσε την επανεκπαίδευση, την αναμόρφωση και την κοινωνικοποίησή της και επέδειξε θετική συμπεριφορά». Οι γονείς της το αποκάλυψαν: το πρώτο βήμα της θυγατέρας τους στον ακτιβισμό έγινε σε ηλικία...
10 ετών! Τότε φωτογραφήθηκε και έγινε το «πρόσωπο» μιας ανθρωπιστικής εκστρατείας για την καταπολέμηση της πείνας στην Αφρική. Η οικογένεια ζούσε στη Νέα Υόρκη. Ως έφηβη η Λόρι συμμετείχε σε συσσίτια αστέγων και πρωτοβουλίες για στήριξη ανύπαντρων μητέρων. Σε ηλικία 20 ετών εγκατέλειψε τις σπουδές Ανθρωπολογίας που είχε αρχίσει στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), για να ξεκινήσει ένα οδοιπορικό στην Κεντρική και στη Λατινική Αμερική, και για να συμμετάσχει σε διάφορες αριστερές πολιτικές πρωτοβουλίες.
Ο εφιάλτης ξεκίνησε όταν συνελήφθη από τις Αρχές της κυβέρνησης του Αλμπέρτο Φουχιμόρι κατηγορούμενη ότι βοηθούσε τους αντάρτες του ΜRΤΑ να οργανώσουν επίθεση στο περουβιανό κοινοβούλιο. Αν και ακτιβίστρια, η ίδια υποστήριζε πάντοτε την αθωότητά της. Εργαζόμενη τότε ως δημοσιογράφος για δύο μικρά αμερικανικά έντυπα, ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε πως η φωτογράφος που χρησιμοποιούσε ήταν η Νάνσι Γκιλβόνιο , σύζυγος του ιδρυτικού στελέχους του ΜRΤΑ Νέστορ Σέρπα, ούτε ότι το σπίτι όπου υπενοικίαζε ένα δωμάτιο μαζί με άλλους νεαρούς Περουβιανούς λειτουργούσε ως γιάφκα με κρυμμένα όπλα και πυρομαχικά. Παρορμητική και φλεγόμενη, παρ΄ όλο που δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία για συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες, «εξασφάλισε» την καταδίκη της όταν αναφώνησε στο στρατοδικείο, με υψωμένη γροθιά, ότι «οι Τουπάκ Αμάρου είναι επαναστατικό κίνημα και όχι τρομοκρατική οργάνωση!».
Η νεαρή ηλικία της και οι ενδεί ξεις για την αθωότητά της κινητοποίησαν υπέρ της τη Διεθνή Αμνηστία, την Αμερικανική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον. Το 2001 δικάστηκε ξανά από πολιτικό δικαστήριο και τα ισόβια έγιναν 20ετής φυλάκιση. Την έκλεισαν στη διαβόητη φυλακή υψίστης ασφαλείας Καχαμάρκα, όπου όμως ο δυναμισμός και η θέληση για ζωή δεν την εγκατέλειψαν. Με τη βοήθεια των καθηγητών πανεπιστημίου γονιών της, δημοσίευε ανοιχτές επιστολές και ενημερωνόταν για τις διεθνείς εξελίξεις. Πίσω από τα κάγκελα γνώρισε τον μέλλοντα σύζυγό της.
Ο δικηγόρος Ανιμπαλ Απάρι ήταν και εκείνος φυλακισμένος για συμμετοχή του στο ΜRΤΑ και αφότου οι δυο τους συναντήθηκαν στιγμιαία σε κάποιον διάδρομο εκείνος άρχισε να την πολιορκεί με γράμματα. Πέντε χρόνια αλληλογραφούσαν χωρίς να ιδωθούν! Τελικά παντρεύτηκαν το 2003, όταν εκείνος αποφυλακίστηκε και ανέλαβε τη νομική υπεράσπισή της. Το 2009 απέκτησαν έναν γιο και παρ΄ ότι τώρα βρίσκονται σε διάσταση δηλώνουν «φίλοι που θα μεγαλώσουν μαζί τον μικρό Σαλβαδόρ».
πηγή:Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου