Θεέ μ'! Δείξον τη δήναμη'σ! Χριστέ μ' ποίσον το θάμα σ'!
Ποίσον με ποταμόπετραν βαρύν τη καταρράχτε,
Ποίσον με σπελιας κατωθύρ' 'σ σην γην καταχωμένον.
Ποίσον μ', αν θέλτς, μικρόν λιθάρ, αν θέλτ'σ, ποίσο με χώμαν.
Θεε μ'... ποίσον με ιντα θέλ'τς... μόνον 'σ σον τόπο μ' αφ'σ με
Αφς ΄με αδά να θάφκουμαι, σον τόπο ντ' εγενέθα ,
σο μνήμαν όμπου έθαψαν την μάνα μ' και τον κύρη μ'
Ποίσον με ποταμόπετραν βαρύν τη καταρράχτε,
Ποίσον με σπελιας κατωθύρ' 'σ σην γην καταχωμένον.
Ποίσον μ', αν θέλτς, μικρόν λιθάρ, αν θέλτ'σ, ποίσο με χώμαν.
Θεε μ'... ποίσον με ιντα θέλ'τς... μόνον 'σ σον τόπο μ' αφ'σ με
Αφς ΄με αδά να θάφκουμαι, σον τόπο ντ' εγενέθα ,
σο μνήμαν όμπου έθαψαν την μάνα μ' και τον κύρη μ'
ΦΙΛΩΝ ΚΤΕΝΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου