H επιστολή αυτή έχει γραφεί από Έλληνα ευρισκόμενον εις το εξωτερικόν προς τον Μοναχόν Θεοδόσιον Αγιοπαυλίτην, συγγραφέα του βιβλίου «Ο Πνευματισμός το βδέλυγμα της ερημώσεως», διότι δι’ αυτού ευρήκεν τον εαυτόν του και ελευθερώθη εκ των ονύχων του Διαβόλου.
Πάτερ Θεοδόσιε,
Διαβάζοντας το βιβλίο σας, «Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ», ένιωσα μεγάλη ανάγκη να σας γράψω, για να σας ευχαριστήσω μέσω του γράμματος μου, αλλά και να εξομολογηθώ ο ανάξιος εν περιλήψει διά την μεγάλην πλάνην που έπεσα. Σας παρακαλώ συγχωρήσατε με που σας απασχολώ και σας κουράζω γράφοντας τα μεγάλα αμαρτήματα μου.
Πριν δέκα χρόνια περίπου, Πάτερ, Θεοδόσιε, γνώρισα στη Θεσσαλονίκη έναν ηλικιωμένον άνδρα που απασχολούνταν με την υδρομαντεία. Κουβαλούσε δηλαδή μία τσάντα και είχε μέσα «τα σύνεργα του». Θέλησα και εγώ να μάθω τον τρόπον αυτόν της επικοινωνίας με τα πνεύματα και παρ’ όλα τα παρακάλια μου δεν με εδίδαξε τίποτα. Πάντα όμως είχα τη σκέψι μου σ’ αυτόν τον τρόπον επικοινωνίας, οπότε ένα βράδυ στον ύπνο μου ήρθε κάποιος και κάθισε δίπλα στο κρεβάτι μου λέγοντας ότι είναι ο «Άγιος Γεώργιος» και από εδώ και στο εξής θα με οδηγή και θα με προστατεύη. Καταλαβαίνετε τη χαρά μου! Αμέσως το πρωί φώναξα την αδελφήν μου, 33 ετών τότε παντρεμένη, επτά χρόνια μικρότερος της εγώ. Εκείνος ο γέρος είχε βάλει αρκετές φορές την αδελφή μου κι’ έβλεπε μέσα σε μια πήλινη κούπα με νερό. Της είπα ότι έχω έτοιμη την κούπα, το μαχαιράκι…
η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου