Κάποιος αδελφός ησύχαζε σ’ ένα κελί της Αιγύπτου, ζώντας με πολλή ταπείνωση. Είχε όμως στην πόλη μία αδελφή πόρνη, που γινόταν αιτία να χάνονται πολλές ψυχές. Οι γέροντες παρακινούσαν συχνά τον αδελφό να πάει να τη βρει, μήπως με τις συμβουλές του κατορθώσει να την αποσπάσει από την αμαρτωλή ζωή της. Τελικά κατάφεραν να τον πείσουν.
Μόλις έφτασε στον τόπο που έμενε η αδελφή του, κάποιος γνωστός τον είδε κι έτρεξε να της μηνύσει:
Έλα να δεις! Ο αδελφός σου είναι έξω, στην πόρτα! Σκίρτησε η καρδιά της μόλις τ’ άκουσε.
Παράτησε τους εραστές, που περιποιόταν, κι έτρεξε ξέσκεπη να συναντήσει τον αδελφό της. Έκανε αυθόρμητα να τον αγκαλιάσει, και εκείνος της είπε:
Αδελφή μου γνήσια, λυπήσου τη ψυχή σου.
Πώς θ’ αντέξεις τα πικρά κι ατέλειωτα βασανιστήρια της κολάσεως, για τους τόσους που χάνονται εξαιτίας σου; Περίτρομη εκείνη του λέει: Είσαι βέβαιος πώς υπάρχει πλέον για μένα σωτηρία;
Υπάρχει, φτάνει να θέλεις, απάντησε ο αδελφός.
Έπεσε τότε στα πόδια του και τον παρακαλούσε να την πάρει μαζί του στην έρημο.
Ρίξε στο κεφάλι σου το ρούχο σου κι έλα, της είπε. Όχι, πάμε να φύγουμε! Με συμφέρει να κυκλοφορώ άπρεπα
ξέσκεπη, παρά να ξαναμπώ στο εργαστήριο της ανομίας.
Καθώς προχωρούσαν, ο αδελφός της τη νουθετούσε για να μετανοήσει. Κάποια στιγμή όμως είδε μερικούς διαβάτες να τους πλησιάζουν από την αντίθετη κατεύθυνση. Της λέει λοιπόν:
- Επειδή δεν ξέρουν πως είσαι αδελφή μου, βγες για λίγο έξω από το δρόμο, ώσπου να περάσουν αυτοί που έρχονται. Εκείνη ξεμάκρυνε από κοντά του.
Ας συνεχίσουμε τώρα το δρόμο μας, αδελφή μου, της είπε μετά την απομάκρυνση των περαστικών. Μα δεν πήρε απόκριση.
Πλησίασε κοντά της, και τη βρίσκει νεκρή! Συνάμα βλέπει και τα πόδια της καταματωμένα ήταν, βλέπετε, ξυπόλητη.
Όταν αργότερα ο αδελφός ανακοίνωσε το γεγονός στους γέροντες, εκείνοι διαφωνούσαν μεταξύ τους για το αν σώθηκε ή όχι. Τελικά όμως ο Θεός αποκάλυψε γι’ αυτήν σ’ ένα γέροντα, ότι δέχθηκε τη μετάνοιά της, επειδή, μόλις μεταμελήθηκε, αδιαφόρησε πια για όλα τα υλικά πράγματα, καταφρόνησε ακόμα και το σώμα της και δεν έβγαλε ούτε ένα στεναγμό για τις τόσες πληγές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου