Ουδείς είναι ευχαριστημένος με την περιτρέχουσα κατάσταση της πατρίδας μας. Λάθη πολλών δεκαετιών και ανίκανων έως εγκληματικά ιδιοτελών πολιτικών μάς έφτασαν στο ναδίρ των πραγμάτων. Ήδη γευόμαστε τις ξινές απόρροιες του κατεστημένου πολιτικο-κοινωνικού αμοραλισμού της νεότερης Ελλάδας, καθώς τώρα κυρίως αισθανόμαστε στο πετσί μας ως έθνος ότι διακυβεύονται ή και βαραθρώνονται, όχι μόνον τα καλώς ή κακώς κεκτημένα μας, αλλά και αυτή καθεαυτή η υπόστασή μας ως πολιτισμικής ή εθνικής οντότητας. Το "τις πταίει;" τώρα μόλις ακούγεται με δυνατή κραυγή, αλλά ουδείς ψάχνει τον φταίχτη στον περίγυρο ή τον ίδιο τον εαυτό του...
Εμείς φταίμε. Διότι κάθε φορά εμπιστευόμαστε δεκαρολόγους των ιδεών και αναίσχυντους ονειροπωλητές...
Εμείς φταίμε. Διότι επιτρέψαμε να υπεισέλθει στη ζωή μας ο ιός μιας δήθεν παραδείσιας ευδαιμονίας, ωσάν να κυκλοφορούσαμε σε τηλεοπτική σαπουνόπερα... Μια ερμαφρόδιτη δηλαδή κατάσταση, η οποία στηριζόταν σε χωμάτινα πόδια...
Εμείς φταίμε. Διότι αποχαυνωθήκαμε ως έθνος, γενόμενοι ευδιάθετοι οσφυοκάμπτες των λεγόμενων Μεγάλων της διεθνούς σκηνής, λησμονώντας ότι δεν είμασταν γι' αυτούς παρά ανίσχυρα πιόνια στη σκακιέρα των συμφερόντων τους ή απλώς μια ήδη στιμμένη λεμονόκουπα...
Εξομολογούμαι: "Περίλυπος εστιν η ψυχή μου έως θανάτου"... Ταυτόχρονα, νοιώθω προσωπικά ένα βαθύ - βαθύτατο πένθος, που μεθερμηνεύεται σε πίκρα και θυμό ταυτόχρονα. Θεωρώ ότι οι Συνέλληνες από αυτό το ίδιο συναίσθημα διακατεχόμαστε σήμερα, μετά τα χθεσινά εξωφρενικά γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας, τα οποία όχι μόνον μάς γελοιοποιούν παγκοσμίως, αλλά και μάς απανθρωπίζουν εντελώς... Και μόνο ένα παλαιότερο (πλην όμως πολύ ρεαλιστικό) τραγούδι των Παπακωνσταντίνου - Μαχαιρίτσα τολμώ και ψιθυρίζω διαρκώς: Το "Να δεις τι σου 'χω για μετά..."
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου