Σάββατο 22 Μαΐου 2010

.Η ξεχασμένη Παναγία στο Μοναστηράκι




Η Παναγία στο Μοναστηράκι , ιστορικός μεταβυζαντινός ναός της Αθήνας, χτισμένος ίσως στη θέση παλαιότερου βυζαντινού ναού, είχε υποστεί ζημιές από τη διάνοιξη της σήραγγας του Μετρό και έκλεισε. Ήταν μία ζωντανή μικρή ενορία, που γέμιζε με απλό κόσμο Κυριακές και γιορτές. Αλλά και καθημερινές έβλεπες αρκετούς χριστιανούς, κυρίως γυναίκες, που περίμεναν να εξομολογηθούν σε ένα σεβάσμιο γέροντα πνευματικό, τον πατέρα Σωφρόνιο (δεν γνωρίζω αν ζει), που λειτουργούσε εκεί.

Αλλά η Παναγία ήταν και ένα σημείο μικρής πνευματικής ανάτασης για τους βιαστικούς, νωθρούς, κουρασμένους, ανέμελους ή σκοτισμένους περαστικούς της μικρής, πολύβουης ιστορικής πλατείας με το ανατολίτικο χρώμα: Πολύς κόσμος, νέοι και γέροι, έμπαινε όλες τις ώρες της ημέρας να ανάψει ένα κεράκι και να ασπαστεί τα εικονίσματα. Το κλείσιμο της εκκλησίας ήταν η απώλεια ενός ιδιαίτερου τόπου "μυστικής" συνάντησης ανθρώπων, κάθε ηλικίας και κάθε τάξης.

Επί αρχιεπισκοπείας Χριστοδούλου, ανέλαβε η Αττικό Μετρό να επισκευάσει και να αποκταστήσει την εκκλησία. Έγινε η στερέωση του κτιρίου, έγιναν όλες οι απαραίτητες εργασίες, αλλάχθηκαν μέχρι και τα κουφώματα. Οι σκαλωσιές αποσύρθηκαν. Λογικά, περιμέναμε να ανοίξει ο ναός...

Στο μεταξύ ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έφυγε από τον μάταιο κόσμο. Ο διάδοχός του, αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, έχει ανέλθει στον ιστορικό θρόνο των Αθηνών από τον Φεβρουάριο του 2008. Όμως, η Παναγία στο Μοναστηράκι παραμένει βουβή. Τα καινούρια κουφώματα φθείρονται, μερικά φέρουν και σημάδια από αναρχοαριστερίστικα συνθήματα, όπως βλέπετε και στη μεσαία φωτογραφία. Η τύχη της είναι η τύχη του κάθε κλειστού κτιρίου: Ρήμαγμα...

Η Παναγία δεν είναι η μόνη εκκλησία του αθηναϊκού Κέντρου που ακολουθεί την τραγική παρακμή της πόλης μας, παρακμή που ενσαρκώνουν όσο τίποτα άλλο η δημαρχεία του Νικήτα Κακλαμάνη και η αρχιεπισκοπεία Ιερωνύμου:

Η Μητρόπολη Αθηνών μένει αλειτούργητη, εν ονόματι της αναγκαίας αναστήλωσης, χωρίς όμως να γίνονται εργασίες και χωρίς να υπάρχει το παραμικρό χρονοδιάγραμμα. Τουλάχιστον, δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος Ομονοίας, από τα σπουδαιότερα νεοκλασικά μνημεία της Ελλάδας, είναι βαριά τραυματισμένος, και όχι μόνο από τον περιβάλλοντα χώρο που έχει μεταβληθεί σε άθλιο αφροασιατικό παζάρι λαθραίων και από την τραγική μείωση του αριθμού των ενοριτών: Το μνημείο βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης σε περίπτωση ισχυρού σεισμού. Και εδώ, ούτε εργασίες γίνονται, ούτε κανένα χρονοδιάγραμμα έχει ανακοινωθεί.

Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος επέλεξε την εύκολη λύση: Μετέτρεψε τον Άγιο Διονύσιο στο Κολωνάκι σε καθεδρικό ναό! Όχι την Αγία Ειρήνη στην οδό Αιόλου, που ήταν ο πρώτος καθεδρικός ναός των Αθηνών. Όχι τον επίσης ιστορικό Άγιο Γεώργιο του Καρύτση, μεγάλο ναό, μόλις δυο βήματα από την Πλατεία Συντάγματος. Αλλά τον Άγιο Διονύσιο, τον νεώτερο ναό του πολιούχου της πόλης, που ολοκληρώθηκε μετά τον Πόλεμο. Συμπτωματικά, δίπλα ακριβώς βρίσκεται το γνωστό καφέ "Φίλιον", στέκι των διανοουμένων, με ή χωρίς "", της (υστερόβουλα) φίλιας προς τον αρχιεπίσκοπο (όχι όμως και προς την Εκκλησία) Αριστεράς.

Γενικά, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν πολυφαίνεται να ενδιαφέρεται για ό,τι πληγώνει την πόλη μας, και όχι μόνο για τους ναούς της.


Έλαμψε με την απουσία του στα Δεκεμβριανά του 2008, όταν σιώπησε μπροστά στα φοβερά βλάσφημα συνθήματα που γράφτηκαν στους δρόμους και μπροστά στις καταστροφές, αλλά φρόντισε να δικαιολογήσει με μισόλογα την "οργή" των "νέων", αρνούμενος να δει το μηδενισμό που χρόνια τώρα έχει καλλιεργηθεί στον τόπο μας.

Έλαμψε και τώρα, όταν περιορίστηκε σε μία θλιβερή, άνευρη δήλωση για τον θάνατο τεσσάρων ψυχών στη Marfin, επίσης θυμάτων του μηδενισμού της Άκρας Αριστεράς, της οποίας οι εκπρόσωποι επέχαιραν από κάτω την ώρα του επιθανατίου ρόγχου των "ταξικών εχθρών" τους. "Δεν έχει λόγια" να εκφραστεί, ειδικά όταν τα λόγια αυτά θα ξεβόλευαν αυτούς που βολεύει η νεκρή αρχιεπισκοπεία του...

Τουλάχιστον, αν μη τι άλλο, ας καταδεχθεί η Αρχιεπισκοπή Αθηνών να ανοίξει και να λειτουργήσει την ξεχασμένη Παναγία στο Μοναστηράκι. Δεν θα ενοχλήσει κανέναν "φίλο" αυτό, ούτε καν τον Πέτρο Κουναλάκη και τη Σώτη Τριανταφύλλου, υποθέτω.

πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια: