Στα ερειπωμένα άδεια οικόπεδα της μνήμης,
θα υπάρχουν πάντα,
οι στιγμές που ζήσαμε μαζί,
αγριοπερίστερα που μπλεχτήκαν,
στα ξόβεργα του χρόνου,
τις ώρες που το φως σκορπά,
στα διάφανα πέπλα αυτού του κόσμου...
Στα ερειπωμένα άδεια οικόπεδα του χρόνου,
θα υπάρχουν πάντα,
οι μεγάλες νύχτες της προσμονής,
όταν θολερά τα πλοκάμια του πόθου,
θα βουλιάζουν σιωπηλά,
στα σκοτεινά θαλάμια της ψυχής μας...
Στα ερειπωμένα άδεια οικόπεδα της νύχτας,
θα υπάρχουν πάντα,
ο έρωτας της μικρής πεταλούδας,
στα μυστικά μπνοπάτια του φεγγαριού,
έρωτας που γίνεται πνοή θανάτου,
στα ρόδινα δάχτυλα της φωτιάς...
Βάσω Μπρατάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου