ΜΑΡΤΙΑΤΙΚΟ
Αυτόν τον Μάρτη τον μαρτυρικό
άστον καρδιά μου να περάσει...
Σεισμό μεγάλο σου φερε και ξαφνικό
και συ φτωχούλα μου τα έχεις χάσει.
Μα...Μάρτης είναι. Μην τον φοβηθείς.
Τη μια στιγμή μπορεί να δέρνεται, να κλαίει
και ξαφνικά - να μου το θυμηθείς-
ο ήλιος θα ξανάβγει και θα καίει.
Βρε Μάρτη. Τί καλό ! Και τί κακό !
Άφησα τόσους Μάρτηδες να φύγουν...
Κι αφού, όπως λένε, όλα είναι «ριζικό»
και τα βουνά με τα βουνά δε σμίγουν...
Γιατί βρε Μάρτη κλαις και κλαίω και γω ;
Γιατί βαριά η καρδιά μου είναι από θλίψη ;
Μπορεί να πέρασε μα... το ζησα ακριβό,
σαν σκανταλιά, που μ'έβγαλ' απ' την πλήξη.
Και τώρα φύγε Μάρτη, πια δε σε μπορώ.
Εγώ τ' Απριλομάη ονειρεύομουν τα κάλλη.
Στιγμές πώς στάθηκα κοντά σου απορώ...
Πώς σου δωσα φιλί και προσκεφάλι ;
Έρχεται ο Απρίλης ! Ρόδινος γελά.
μ' όλα τα πλούτια της ψυχής που λαχταράω.
Έρχετ' ο Μάης κι αστραποβολά !
Και τοτ' εγώ θα ...ξέρω ν' αγαπάω !
Αγγελικής Συρρή -Στεφανίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου