Είναι γνωστό από την ιστορία, ότι όσοι δεν συμμορφώνονται με «τας υποδείξεις» λιθοβολούνται από τα μαντρόσκυλα της εξουσίας και τους «χρήσιμους ηλιθίους», δηλαδή τους «χρήσιμα σκεφτόμενους»: Αυτούς που σκέφτονται στη βάση των προνομίων, της βολής τους και της αναρρίχησης…
Σήμερα, ιδιαίτερα, υπάρχει ένα πλατύ φάσμα μίσθαρνων οργάνων: Οι ποικίλοι γενίτσαροι των ΜΜΕ και των πολύχρωμων προβοκατόρων. Όλοι αυτοί έχουν τελειοποιήσει τις μεθόδους και τις πρακτικές του μοχθηρού κανιβαλισμού και της «λεπτής» και δόλιας συκοφαντίας.
Έχουν αναγάγει σε επιστήμη το «δηλητήριο» και την γνωστή συνταγή που περιγράφει ο Γκράμσι: «Εάν θέλει κανείς να μειώσει ή να εκμηδενίσει την πολιτική επιρροή μιας προσωπικότητας ή ενός κόμματος, δεν προσπαθεί να δείξει ότι η πολιτική τους είναι ανίκανη και βλαβερή, αλλά ότι ορισμένα πρόσωπα είναι καθάρματα , κ.λπ…»
Αυτό το ύπουλο «δηλητήριο» χύνεται, κατά μεγάλες δόσεις, εναντίον του Μίκη Θεοδωράκη, σε κάθε παρέμβασή του που «πονάει» με τις αλήθειες της και ενοχλεί θανάσιμα το κατεστημένο σε όλες τις πολυεδρικές του εκφάνσεις…
Η τελευταία παρέμβαση του Μίκη φαίνεται ενόχλησε ιδιαίτερα…
Αυτόματα «θύμωσαν» οι «οχιές» των ποικίλων μηχανισμών της εξουσίας, καθώς και όλα τα εξαθλιωμένα «τερατάκια» της «χρήσιμης κακοπιστίας», αλλά και της προβοκατόρικης δολιότητας.
Όλες οι «κριτικές» κατά του Μίκη έχουν κοινό παρανομαστή: Η πάση θυσία μείωσή του.
Ούτε ένας από όλους αυτούς τους «κριτές» δεν ασχολείται, ούτε θέλει να ασχοληθεί, με τη σκέψη και τη φιλοσοφία των κειμένων του Μίκη.
Ούτε ένας δεν αποπειράται μια κριτική των απόψεων του Μίκη.
Στην καλύτερη περίπτωση σπερμολογεί αυθαίρετα πάνω στο κείμενο, ξεκαρφώνοντας λέξεις για να αναφωνήσει: «Για όλα οι ξένοι και οι Αμερικανοί φταίνε»;
Απαιτούν οι δόλιοι, χωρίς να εκφράζουν το παραμικρό συνεκτικό επιχείρημα, να κάνει ολόκληρη ανάλυση ο Μίκης, σε ένα μικρό κείμενο με τη μορφή «προκήρυξης»!!!
Τέτοιου είδους μικρά και πολιτικά παρεμβατικά κείμενα διατυπώνουν τις αιχμές των ζητημάτων, το «περίγραμμα» της ουσίας και δεν αναλύουν τους νόμους του πλανητικού ιμπεριαλισμού, τις ηγεμονικές δυνάμεις, το γιατί η Ελλάδα είναι στο μάτι του κυκλώνα, τις πολιτικές υποτέλειας, τα πολιτικά παιχνίδια και πολλά άλλα.
Τι θα ήθελαν να τους αναλύσει ο Μίκης; Το γιατί η Ελλάδα είναι ο αδύνατος κρίκος των διεθνών οξύτατων ανταγωνισμών (Αμερικής-Ευρώπης-Ρωσίας) και το γιατί προωθείται η προτεκτορατοποίησή της και ο εθνικός διαμελισμός της;
Αυτά έχουν αναλυθεί διεξοδικότατα εδώ μέσα. Όσοι πραγματικά νοιάζονται μπορεί να ψάξουν να τα βρούνε, δεν είναι δύσκολο…
Ο Μίκης τα συμπυκνώνει όλα αυτά μέσα από την ικανότητα να βλέπει χωρίς παρωπίδες αυτό που γίνεται γύρω του, να αφουγκράζεται και να συνθέτει τα πάντα, να μελετάει συνθετικά τα γεγονότα και να συνδέει την πλούσια ιστορική πείρα με τη μελέτη των σύγχρονων φαινομένων.
Γι’ αυτό έχει και το χάρισμα μέσα σε λίγες λέξεις να λέει τόσα πολλά και να αγγίζει το λαό ο οποίος τα βιώνει και δεν τα διδάσκεται από τα «εγχειρίδια» των «γυάλινων στοχαστών» και των καθεστωτικών υποβολέων.
Και ακριβώς επειδή συνθέτει την ουσία των πραγμάτων δεν τεμαχίζεται η σκέψη του σε ασύνδετα «συγκεκριμένα». Αναδεικνύει τις βασικές και πρωτογενείς εστίες της κακοδαιμονίας της Ελλάδας, τους κύριους και βασικούς υπεύθυνους, τους ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ υπεύθυνους και τους στρατηγικούς στόχους αυτών των «στρατηγικά υπεύθυνων: Δηλαδή τις διεθνείς ελίτ του ιμπεριαλισμού με αιχμή τους Αμερικάνους.
Με αυτό το νόημα αναφέρεται στους Αμερικανούς…
Αλλά οι κακόπιστοι γνωρίζουν μόνο από τυπικά τεχνάσματα και ταχυδακτυλουργίες του τύπου: «Για όλα οι Αμερικανοί φταίνε, δεν φταίμε και εμείς»; Ή «τι μιλάει για οικονομικά ο Μίκης αφού δεν είναι οικονομολόγος»; Και άλλα πολλά τέτοια φαιδρά, χωρίς ίχνος τεκμηρίωσης. Απλές προβοκατόρικες «ατάκες» προσωπικής μείωσης…
Η άλλη μορφή «δηλητηρίου» εμπεριέχει και το «στοιχείο» της τυποποιημένης χυδαιότητας: Το «σύγχρονο» τέχνασμα των «τυπικών εξισώσεων»: Την αναγωγή, κάθε άποψης που ενοχλεί τους επικυρίαρχους, στον «ακροδεξιό» μπαμπούλα.
Με αυτό το δόλιο τέχνασμα της τυπικής λογικής επιχειρείται η μείωση και αχρήστευση κάθε «ενοχλητικής» κριτικής. Έτσι και το Μίκη προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, οι αμαθείς λακέδες των ΜΜΕ και επιδοτούμενοι ταχυδακτυλουργοί να τον «σταμπάρουν» σαν «ακροδεξιό».
Η τρίτη μορφή «δηλητηρίου» είναι αυτή της έμμισθης, παρασιτικής αλητείας. Κτυπούν το Μίκη, αυτοί οι θιασώτες του επιδοτούμενου «αντιρατσισμού», με μοτίβα ακραίας, μοχθηρής και κανιβαλικής ρατσιστικής παράνοιας: Μιλούν για «γεροντική άνοια» του Μίκη και άλλες τέτοιες χυδαιότητες…
Δεν θα ασχοληθούμε με αυτούς τους «εγκάθετους» αρουραίους των υπονόμων: Αυτοί αποτελούν τα κόπρανα της φαιάς προπαγάνδας.
Αποτελούν, βεβαίως, και τη μεγαλύτερη επιβεβαίωση των ορθών απόψεων του Μίκη.
Αν δεν «ενοχλούσε» το κατεστημένο και αν οι απόψεις του ήταν εκτός τόπου και χρόνου, τότε ο Μίκης δεν θα προκαλούσε αυτή την υστερική λύσσα όλων αυτών των λακέδων.
Τα ουρλιαχτά τους δείχνουν ότι ο Μίκης στοχεύει στην καρδιά των προβλημάτων…
Λίγα λόγια για τους «πορτοφολάδες».
Η ιστορία του ανθρώπινου είδους είναι γεμάτη πορτοφολάδες οι οποίοι απεγνωσμένα επιχειρούν να τραβήξουν από την ιστορία, ΤΣΑΜΠΑ, την αφρόκρεμα…
Είναι γνωστοί π.χ. οι «πορτοφολάδες» του Πολυτεχνείου και κάθε σφετεριστικής αθλιότητας των αγωνιστικών παραδόσεων…
Έχουμε και «πορτοφολάδες» της δημοσιογραφίας και της μπλογκόσφαιρας.
Ραχιτικοί απατεωνίσκοι που ταυτίζουν την «εντιμότητα», το «ήθος» και τη «δημοσιογραφική δεοντολογία» με την κλοπή και συνηθέστατα με τη συστηματική παράλειψη των πηγών των κειμένων.
Αναρτούν κείμενα δίχως καμία αναφορά, σαν να τους ήρθαν από τον ουρανό…
Κλεφτοκοτάδες κυριολεκτικά…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου