την μέση ενός μικρού σπιτιού που ‘χω νοικιάσει
το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει.
Τα ζήτησα όλα απ’ τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου
να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει…
Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιώπη χωρίς παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου΄χει λείψει
το κοριτσακι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου ‘χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα ‘κανε ολα ωραία.
Είναι σκλήρο για μια γυναίκα να ‘ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει.
Όση και να ‘ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει…
Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου ‘χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τοιχαία.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου ‘χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα ‘κανε ολα ωραία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου