Τώρα, με πλήρη συναίσθηση των υποχρεώσεών μου απέναντι στο Έθνος και το ευρωπαϊκό του μέλλον, ήρθε η ώρα να ανακοινώσω την αλήθεια. Γνωρίζω ότι η στιγμή είναι ιστορική, ότι τα μάτια των τηλεοράσεων και των στενών μου συγγενών είναι καρφωμένα επάνω μου, ότι ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως ανέστειλε κάθε δραστηριότητα εναντίον των κερδοσκόπων για να με ακούσει.
Ναι, αισθάνομαι υπερήφανος και πλήρης εθνικού οίστρου: Όλο αυτό το διάστημα, αφιερώθηκα στην συλλογή αποδείξεων. Αποδείξεις από μπακάλικα, περίπτερα, βενζινάδικα, καφενεία, διόδια, αποδείξεις κάθε είδους, κάθε προελεύσεως. Αφού είχα σπαταλήσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου σε αδιέξοδα κινήματα, για την Ειρήνη, την Παιδεία, το Περιβάλλον, ήρθε η ώρα της δικαίωσης μου: Συμμετέχω στο Κίνημα των Αποδείξεων. Με πάθος και πλήρη συναίσθηση της αποστολής μου, με ηρεμία αλλά και βεβαιότητα για τις τιμές και την ευγνωμοσύνη, που μου επιφυλάσσει το μέλλον. Ακόμα και βουλευτής, σκεφτόμουνα, μπορεί να εκλεγώ, αν κατάφερνα να συγκεντρώσω χιλιάδες αποδείξεις, εκατομμύρια αποδείξεις.
Ένα μόνον ερώτημα απασχολούσε το μυαλό μου, θόλωνε λίγο την απόφασή μου: Αν, δηλαδή, έπρεπε να συγκεντρώνω αποδείξεις και για τα άλλα. Τα Άλλα: εκείνα που δεν αναγράφουν ποσά σε ευρώ, που δεν προέρχονται από ταμειακές μηχανές. Αποτελούνται συνήθως από λέξεις, λέξεις ωστόσο με αξία αδιαπραγμάτευτη και διαρκή. Είναι –όπως λέει ο ποιητής-, “λέξεις-χρησμοί, λέξεις ενώσεως αψιδωτής και κορυφαίας, λέξεις με σημασίαν απροσμέτρητον διά το παρόν και διά το μέλλον…”.
Έμπλεος λοιπόν πάντοτε ενθουσιασμού, αλλά και με απόλυτη μυστικότητα απέναντι στο Δ.Ν.Τ., άρχισα να συγκεντρώνω αποδείξεις και για κάποιες λέξεις. Επίπονο έργο ασφαλώς, αφού μήτε από ταμειακές μηχανές προέρχονται οι λέξεις, μήτε σε μέτρα, έκτακτα η τακτικά, αντιστοιχεί το περιεχόμενο τους. Λέξεις όπως Παιδεία η Αλληλεγγύη, η αξία της Τέχνης και το βλέμμα ενός παιδιού, η σιωπή του μετανάστη και η αξία της Γνώσεως -κι ακόμα το βλέμμα εκείνης και το τραγούδι της θάλασσας, το βιβλίο των ποιημάτων, το περιβάλλον και η ποιότητα του, η χειραψία της φιλίας.
Έγραφα χωρίς σταματημό, η Τέχνη, η Μουσική, το βλέμμα ενός ανέργου, το θέατρο και η συγκίνηση του θεατή, η έγνοια για τους άλλους -δίπλα στην κάθε λέξη σημείωνα την κρυφή αξία της, “την απροσμέτρητον σημασία της δια το παρόν και για το μέλλον” . Έμεινα γρήγορα έκπληκτος: Λίγες μόνον λέξεις είχα ήδη καταγράψει, και η αξία τους υπερέβαινε κατά πολύ το έλλειμμα το Ελληνικό, υπερέβαινε όλα μαζί τα ελλείμματα των Ευρωπαϊκών χωρών, ξέφευγε από τα όρια του Δ.Ν.Τ.( έπαψα πια να θυμούμαι τι σημαίνουν τα αρχικά), άγγιζε τα ελλείμματα της ψυχής και της ζωής μας.
Γ. Γραμματικάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου