Όταν φτάνουν αυτές οι μέρες, εδώ, στα «σύνορα» του χειμώνα, που αποσύρεται τραυματισμένος απ’ το πρώτο χάδι της άνοιξης, νιώθω πάντα (ευτυχώς με την ίδια ένταση!) τους τριγμούς της γης που ξεχαλαρώνει απ’ τη χειμερία νάρκη, ανασηκώνοντας στους ώμους της την παχιά χλόη και τα ολάνθιστα κλαδιών θάμνων και δέντρων.
Κάτι καινούργιο γεννιέται και η φύση πρωτοστατεί σ’ αυτό που ο Ελύτης ονομάζει «Επανάσταση φυτών και λουλουδιών». Το χώμα γίνεται ελαφροπάτητο στα πρώτα, μετά τον χειμώνα, βήματα πάνω στην πλούσια χλωρίδα, και στο σώμα οι χυμοί του αίματος αναζωογονούν τα μέλη και τις αισθήσεις.
«Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη
και η φύσις ηύρε την καλή και την γλυκειά της ώρα»,
θα τραγουδήσει ο Δ. Σολωμός, κι από τα ραδιόφωνα θα ξαναακουστεί η φωνή του Γρ. Μπιθικώτση:
«Απρίλη μου ξανθέ και Μάη μυρωδάτε…».
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου