Απολυτίκιον της Παναγίας του Χάρου
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.
Την σεπτήν σου Εικόνα προσκυνούμεν Πανύμνητε, η του χάρου τη κλήσει προσφυώς επικέκληται• εν ταύτη γαρ τα κρίνα χλοερά, ορώντες μετά χρόνου παρολκήν, ανυμνούμεν σου την χάριν πανευλαβώς, Παρθένε ανακράζοντες• δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τοις θαυμασίοις σου, δόξα τη προς ημάς σου προμηθεία Άχραντε.
Bρισκόμαστε στα 1600 μ.Χ. Μοναχοί από την Ιερή Μονή της Πάτμου φτάνουν στη Λειψώ της Δωδεκανήσου και χτίζουν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το χωριό το Εξωμονάστηρο «Παναγία του Χάρου».
Ο Ναός είναι τρισυπόστατος, χτισμένος σε ρυθμό βυζαντινό. Τον διακρίνει ο χαμηλός τρούλος, τα ακανόνιστα τόξα, που γι’ αυτό αισθητοποιούν μια ασυνήθιστη γοητεία, τα λιγοστά και στενόμακρα παράθυρα, που το φειδωλό φως τους υποβάλλει τον προσκυνητή.
Το διάβα των αιώνων άφησε ανέπαφη την Εκκλησία, ενώ ερήμωσε τα γύρω κελιά των Μοναχών. Μα σεβάστηκε το Ιερό Κειμήλιό τους, την πρωτότυπη και Θαυματουργική Εικόνα της Παναγίας του Χάρου.
Πρωτοτυπία στην Εικόνα δίνει το γεγονός ότι η Παναγία ιστορείται να κρατά τον Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά κρεμάμενο νεκρό στον Σταυρό του Μαρτυρίου. Και επειδή οι έννοιες νεκρός και Χάρος σχετίζονται, η Εικόνα και γενικότερα η Εκκλησία, ονομάστηκε «Παναγία του Χάρου».
Πλήθος προσκυνητών έρχονται στις 23 Αυγούστου, για να κλίνουν το γόνυ μπροστά στην Εικόνα του Θαύματος με το ακόλουθο ιστορικό:
Τον Απρίλιο του 1943 η ευσέβεια μιας κοπέλας τοποθέτησε στην Εικόνα άσπρους κρίνους. Αυτοί ξεράθηκαν, όπως ήταν φυσικό. Μα ξαφνικά τον Ιούλιο οι αποξηραμένοι κρίνοι άρχισαν παράδοξα να αποκτούν χυμούς και μάλιστα όσο πλησίαζε η Εορτή της 23ης Αυγούστου, έφτασαν να βγάζουν μπουμπούκια μοσκομύριστα, ολοκληρωμένα την ημέρα του Πανηγυριού της.
Το Θαύμα αυτό πραγματοποιείται από τότε μέχρι σήμερα. Και προσφέρεται ως Ευλογία της Παναγίας του Χάρου σε κάθε προσκυνήτρια ψυχή, αλλά συγχρόνως και ως «σημείον αντιλεγόμενον» για τους άπιστους που, ενώ «θέτουν τον δάκτυλον επί των τύπων των… κρίνων», πασχίζουν να το εξηγήσουν με λογικοφανείς ερμηνείες, γεννημένες από τη θολοκουλτούρα τους.
Κι όμως η Παναγία του Χάρου, είτε για χάρη των πιστών Της είτε για προβληματισμό των απίστων συνεχίζει το Θαύμα Της. Και μας καλεί όλους να πυκνώσουμε με την παρουσία μας τη στρατιά των πανηγυριωτών και να οδεύσουμε σ’ Αυτήν, για να αποθέσουμε τις ελπίδες μας και τους οραματισμούς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου