ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Ποτέ πρίν δεν ακούστηκαν οι θείες καμπάνες να χτυπούν

γι' αυτούς που λείπουν.

Ποτέ πριν δεν άναψαν οι γιορτινές λαμπάδες της Λαμπρής,

γι' αυτούς που για πάντα λείπουν.

Ποτέ πριν, σαν σήμερα, δεν κατεπόθη ο θάνατος εις νείκος,

γι' αυτούς που λείπουν, αποδημητές, στη χώρα του πολέμου!



Ποτέ πριν!.. Αυτοί την αρμονία δίνουν στις καμπάνες.

Ανάβουν τις λαμπάδες της Λαμπρής. Νικούν το θάνατο

με την αιωνιότητά τους!




Κάθονται στο τραπέζι του δείπνου μας, θλιμμένοι,

σαν ανάμνηση από τόσα χώματα πλημμυρισμένα.

Ωραίοι σαν το θαύμα του Ευαγγελίου.

Σα μια κραυγή χαράς

Χριστός Ανέστη!




Κι αυτές οι θείες καμπάνες

είναι τα λόγια τους.

Κι αυτές οι κόκκινες λαμπάδες

είναι το βλέμμα τους.

Κι αυτή η λεπτή κλωστή στα δάχτυλά τους

είναι η ζωή μας. Ολοι, νεκροί και ζωντανοί,

γύρω στο γιορτινό τραπέζι της Λαμπρής. Στην

κεφαλή του τραπεζιού


0 Αναστάς Χριστός!



ΔΕΠΟΥΝΤΗΣ Ι.



ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ