Σαν λάθος ιστορία

Τα νιάτα που αντρειώθηκαν πριν λίγο
έχουν για στέκι τους το στέκι των παλιών
κάθονται ήσυχα στο μπαρ
και παραγγέλνουν τον καθρέφτη τους με πάγο·
παλιοί καλοί συμβολισμοί αστεία περασμένα
και μουσικές αδιάφορες για γούστα ξεραμένα.
Στρίβουν τα χρόνια άφιλτρα
και για χαρτί τυλίγουνε ποιήματα μεγάλων αναγκών
αλλάζοντας τις ρίμες με τα «μη» τους.
Κοιτούν καχύποπτα
στην πόρτα έχουν τ’ αγκίστρι τους ριγμένο
ξέροντας πάντα ποιος θα’ ρθεί και ποιος τα καρτερά.
Έχουν διαβάσει από μικρά την ιστορία
φύρα πολλή κι απάντηση καμιά.
Πότε μι’ ανάσα θα γλυκάνει το κορμί τους;
Γράφουν με χώμα και σβήνουν με βροχή
μουλιάσανε δουλεύοντας στο χέρι τα χαρτιά τους
μα το μολύβι ακούραστο σ’ ευθεία διαδρομή
αλέτρι ατίθασο σε εμάς
σ’ αυτά πειθαρχημένο.

Τα νιάτα που αντρειώθηκαν πριν λίγο
στρίβουν τα χρόνια άφιλτρα
και μας κοιτούν καχύποπτα σαν λάθος ιστορία.


Αιολος