Σήμερα βρέχει

Ταξιδεύει ο άνεμος

στα μαλλιά της

Κυλάει στα μάτια της

η βροχή

Το ταξίδι γίνεται ποτάμι

Ροβολάει στους κάμπους

να ποτίσει τα όνειρα


Κουράστηκε το δάκρυ

να κυλάει

Το στέγνωσε ο αγέρας

Δυνατός ο αγέρας στις Κυκλάδες

Αφρίζει το κύμα

στις μυστικές σπηλιές

Στα βράχια αντιλαλούν οι φωνές

των γλάρων

Και έρχεται ο χειμώνας μας

Με τα γυμνά του δάχτυλα

Πονάει η ψυχή ξεγυμνωμένη

Αναριγά η παλάμη

στα ασημένια σου μαλλιά

Όμως βρέχει σήμερα ολημερίς

Και η νύχτα ξαπλώνεται

σαν υποψία

Μια ρυτίδα έρπει στο βλέφαρο

του φεγγαριού

Πληγές που αφήνει ο χρόνος

στις αέναες περιπολίες του

Σου χαρίζω με τις παλάμες μου

παρηγοριά

Και σαν απελπίζομαι ξαπλώνω

στην ποδιά σου

Τα μάτια σου είναι η πανοπλία μου

Σαν έρχεται απρόσκλητη

η μελαγχολία

Του Γιάννη Ποταμιάνου