συνεχίζοντας την συζήτηση που ανέφερα σε προηγόυμενο post για την λεπτότητα που ειναι το σκαλί για την προσευχή, με τους φίλους μου τον ρώσσο ορθόδοξο και την μνηστή του, που δυσκολεύεται να πιστέψη οτι υπάρχει θεος , με την εννοια ενος οντος υπερφυσικού , με τα κατηγορήματα που του αποδίδουμε συνήθως (παντοδυναμία, πανγνωσια κτλ) σκεφτηκα πολλά πράγματα.
και τους οφείλω ευγνωμοσύνη , κυρίως σε αυτήν διοτι με την πολύ τίμια στάση της , μου θέτει το πρόβλημα σε ολη του την φοβερη διάσταση.
λεω τίμια στάση, γιατί αν η κοπέλα αυτή πιστεψη κάποτε (πράγμα που ευχομαι και παρακαλω και σας να ευχεσθε γιαυτό) θα γίνη αγία, στα σίγουρα.
διοτι θα εχει ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ στην ζωή της, θα φέρη τεράστια αλλαγη στην συμπεριφορά της. για πολλους απο μας τους “γεννημένους” ορθόδοξους (με πρώτον εμένα) , η πίστη στο θεο ειναι μόνο ενα διανοητικό γεγονός.
δεν εχει και τόση σημασία. ο θεός ειναι ΑΥΤΟ, οχι αυτός, ειναι σαν να λεμε υπαρχει ο γαλαξίας Χ . γιαυτήν ομως? θα ειναι μια τεράστια αλλαγη στην θεώρηση της ζωης, οχι στην εξωτερική συμπεριφορά .
δεν εννοω οτι τωρα ειναι κακή και θα γίνη καλη, το αντίθετο μαλιστα, ειναι θαυμάσιος ανθρωπος. εννοω ομως την εσωτερικη αλλαγη και φιλοσοφία της ζωης. για το ΠΩΣ ΖΩ? ως ατομικότητα? προσπαθω να το κανω πιο κατανοητο. της πρότεινα, οτι εκτός απο την λεπτότητα, και την ποιητικότητα που θα πρεπει να αναπτύξη, θα πρεπει να μαθη να ΑΓΑΠΑ . πολυ περισσότερο απο οτι τωρα.
να αγαπα τους παντας και τα πάντα. και οχι μονο αυτο. να θεωρη τους αλλους ως κοματι του εαυτου της. λιγο λιγο βεβαια. διοτι αυτο προκαλει και μια αποστροφη στους κινεζους (και οχι μονο).
διοτι, πως θα επιτρεψω να μπη ο “αλλος” στον στενο προσωπικό μου χωρο? ειναι αηδιαστικό, βρωμαει κτλ . αλλα δεν γινεται αλλοιως. αυτο το ΕΓΩ , που δυστυχως με ανατραφήκαμε , αυτο μαθαμε οτι ειναι το πιο πολυτιμο και το ΜΟΝΟ χαρακτηριστικό οτι υπαρχουμε, θα πρεπει να ξεφτίση, να γίνη σιγα σιγα ΕΜΕΙΣ. δεν γινεται αλλοιως. ο θεός , (ΠΟΙΟΣ ΘΕΟΣ? ) δεν αποδεικνύεται οπως δυστυχώς καλόπιστοι ευλαβεις χριστιανοι νομίζουν (μεσα στην μακαρια αγνοια της ορθόδοξης θεολογιας που βρίσκονται) . δεν θα αναφερω εδω τους λογους, κάθε σοβαρό βιβλιο ορθοδόξης δογματικής τους γράφει.
θα παρατηρουσα μονο οτι αν ο θεός αποδεικνυόταν με τα οργανα και τους κανονες αποδειξημότητος που εχει η επιστημη , θα τον ειχαμε σκοτωσει η τουλαχιστο κηρυξη τον πολεμο, αφου μπορουμε να τον εντοπίσουμε. και βεβαια υπαρχει και το ερωτημα. ΠΟΙΟΣ ΘΕΟΣ? μια ανωτερα δυναμη , που μπορει να λεγεται βουδας , μωαμεθ, θεος , Α, Β κτλ? η ο ΤΡΙΑΔΙΚΌΣ ΘΕΟΣ? αυτός που υπαρχει ως ΚΟΙΝΩΝΙΑ? που δεν γνωρίζεται απο τα κατηγορήματα και τις ιδιότητες που του αποδιδουμε, αλλα απο αυτο που ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ, που θελει να ειναι, δηλ κοινωνια προσωπων? δηλ δεν γνωρίζεται παρα ΜΟΝΟ ΩΣ ΑΓΑΠΗ .!
ως αντικειμενικη πραγματικότητα τον γνωρίζει ο διαβολος, που αλλωστε στην καινη διαθηκη τον αποκαλεσε θεο πολύ σωστα (matt 8:29 καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες, Τί ἡμῖν καὶ σοί, υἱὲ τοῦ θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;), αλλα δεν ελαβε τον μακαρισμο του πετρου. (Ματθ. κεφ 16, 16 ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπεν, Σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ τοῦ ζῶντος. 17 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ, Μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέν σοι ἀλλ’ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς) .
αν δεν γνωρίσουμε ετσι τον θεο, δεν ειμαστε χριστιανοι. το οτι πιστευω στον χριστο , δεν σημαινει τίποτα, αν δεν τον αναγνωρίζω ως Υιο του Πατρός, και αν δεν αναγνωρίζω οτι ο Πατηρ ειναι Πατηρ διοτι εχει τον Υιο, και οτι ειναι ΕΝΑ χωρις να συγχέονται. γιατό λοιπόν προτεινα στην κοπέλα να παψη να σκεφτεται με το ΕΓΩ , και να αρχίση το ΕΜΕΙΣ. αλλωστε γιατι παμε στην εκκλησία?
αν δεν καταλάβαινουμε οτι εκει , και ΜΟΝΟ εκει ολοκληρούμεθα, και γινόμαστε ΕΝΑ , το σωμα του χριστου, οπως πολυ ωραια αυτη την περίοδο που τελούμε την λειτουργία του μ. Βασιλείου λεει η ευχη της αναφοράς (που δυστυχως αποτελει καταντια και εκπτωση του λειτουργικου ηθους να καλυπτεται απο τους λαριγγισμούς των ψαλτων, επίτηδες, ωστε να μην ακουσουν οι χριστανοι της υπεροχες ευχές , λες και ο ιερεας ειναι μαγος…) “να γινουν ΕΝΑ ολοι που συμμετέχουν στον αρτο και τον οινο”, δηλ το σωμα και του αιμα του χριστου. πως θα γίνουν? το Αγιον Πνευμα θα τους ενωση! και βεβαιως το σωμα του χριστου που ειναι πληρες πνευματος αγιου.
αν ξεχναμε οτι παμε στην εκκλησία , για να ΓΙΝΟΥΜΕ εκκλησία, να γινουμε ΕΝΑ, τοτε σίγουρα ΔΕΝ ειμαστε ορθόδοξοι. αν παμε ΜΟΝΟ για τα κερια, τα καντίλια, τους ψαλτες , για καλη ψυχη ..κτλ και δεν εχουμε σκεφτη οτι ο κυριος λόγος ειναι να γινουμε ΕΝΑ χρειαζόμαστε κατηχηση…. και βεβαια δεν το παρατονιζουν γενικα οι “αρμόδιοι” εκκλησιαστικοι φορεις εχοντες τοσα αλλα να ασχοληθούν. αλλα βλεπετε αδειες ειναι σχεδόν οι εκκλησίες…. φυσικα υπαρχουν (ευτυχως) και οι εξαιρεσεις.
λοιπόν ειπα στην κοπελα να αρχίση να σκεφτεται και να εξασκειται σε αυτο το ΕΜΕΙΣ. οχι ετσι απλα. αλλα με αγαπη.
και θυμαμαι τον π.Πορφύριο που ειχε πη, στη απλοικη απορια καποιου για το Κυριε Ιησου Ελεησόν ΜΕ , αυτο το ΜΕ δεν εισαι μονο εσυ, εισαι ολοκληρος ο κοσμος, ολοκληρο το συμπαν που πονα και υποφέρει. 1 Ιω. 4¨8 ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν θεόν, ὅτι ὁ θεὸς ἀγάπη ἐστίν. αρα , τι αποδειξεις κτλ…. ο δρομος ειναι μονοδρομος.
ειναι τελικα ενας κυκλος, μια τεράστια ανάδραση. εγω – αγαπη-ο θεος. ποιος κανει την αρχη? ρωτησε καποιος μια φορα τον π. πορφυριο, να ευχεται να αγαπήση τον θεο. -βρε του λεει δεν θελω να λες κουταμάρες. -μα τι κακό ειπα ? του απαντα αυτός. -δεν μπορεις εσυ να αγαπήσης τον θεο. -τοτε τι να κανω , λεει ο αλλος απορημένος. - να αγαπας , να ελκύσης την χαρη του θεου , να ερθη μεσα σου να σου δωση αυτη την αγαπη…… δεν καταλαβε ο αλλος… τι να καταλαβη? βεβαια αργοτερα ειδε αυτο που λεει ο παυλος. 1 κορνθ. 13.12 τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην.
πρωτα με γνωρίζει ο θεος , μετα εγω, και γινεται ενας κυκλος αναδρασεως συνεχης, αεναος…. οι καρποι του βαπτισματος και της θ.κοινωνιας ειναι η αγαπη, που φερνει την αληθινη επιγνωση του θεου, που δυναμωνει την αγαπη κτλ….. αν νομίζουμε οτι ορθόδοξος ειναι αυτος που μισει τους αιρετικους, (ενω στην πραγματικότητα ειναι ο ιδιος αγνοωντας το μυστηριο του χριστου ως σωματος, που μετέχουν οι πολλοι) η συγχεει τον χριστιανισμο με τον εθνικισμο η την πολιτικη , πλανωμαστε οικτρα.
και βεβαια δεν πειθουμε και κανενα.
εκτος φυσικα αν ο αλλος γινεται χριστιανος για να καμη γαμο στην εκκλησια, αθεος ων (και δειλός συναμα), και δεν εχει την τιμιοτητα και την ευθύτητα να κανη πολιτικο.
η θελει να εκμεταλευτη τα (δυστυχως) ποικιλα δικαιωματα που απορρεουν απο τα θρησκευτικα εθιμα , οπως κουμπαριες (ιδίως με κανενα πολιτικο η κρατουντα), χρυσους σταυρους, δουλεια, αγιωτικα, ενωση περιουσιων, κτλ. κτλ… θα κλεισω προς το παρον, περιμενωντας τις σκεψεις σας , με την φραση του Ιωαννη, που αν δεν μας νοιάζει……. κοροιδευομαστε. ιω. 17.21 ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας.
π.Ιωνάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου