Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Σαν Δυό Σταγόνες Βροχής

stagones-01.JPG
stagones-02.JPG
stagones-03.JPG
stagones-04.JPG
stagones-05.JPG
stagones-06.JPG
stagones-07.JPG
stagones-08.JPG
stagones-09.JPG
stagones-10.JPG
stagones-11.JPG
stagones-12.JPG
stagones-13.JPG
stagones-14.JPG
stagones-15.JPG
stagones-16.JPG
stagones-17.JPG
stagones-18.JPG
κείμενο: Δημήτρης Γκαλημανάς
ζωγραφική: Λένα Μουρλάτου
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ
Ετικέτες

2 σχόλια:

Family Art είπε...

Πολύ γλυκό!!!!!!Και πολύ αθώο!!!!Να είσαι καλά!!!

3 Μαρτίου 2010 στις 11:47 μ.μ.
KATERINA SANTORINI είπε...

Πολύ γλυκό παραμύθι! Ταιριάζει με τους παρακάτω στίχους:

ΣΑΝ ΔΥΟ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΒΡΟΧΗΣ (ΜΟΥΛΟΥΔΗΣ)

"Μοιάζουμε σαν δυο σταγόνες βροχής.
Δυο σταγόνες της ίδιας Άνοιξης.
Μετά τη μπόρα σταθήκαμε πάνω σ’ ένα σύρμα, γεμάτο σταγόνες,
όμως μόνο εμάς φώτιζε το φως της λάμπας.
Στεκόμασταν εκεί και κοιτιόμασταν. Ερευνούσαμε ο ένας τον άλλον.
Ξαφνικά αέρας φύσηξε και μας έφερε κοντά.
Ξαφνιαστήκαμε κι ας ήμασταν παιδιά.
«Πρέπει να ξέρεις, μωρό μου, ότι αυτός ο αέρας είναι επακόλουθο της μπόρας
κι ότι αυτός ο αέρας φυσάει πάντα, μόνο που αλλάζει κατευθύνσεις».
Το αποτέλεσμα ήταν να πέσουμε κάτω, στο γεμάτο σταγόνες χώμα.
Μπορεί να ξανασυναντηθούμε,
Όμως δεν θα ‘σαι πια η ίδια,
ούτε κι εγώ αυτός που ήξερες.
Καλή τύχη μωρό μου.
Όσο για μένα υπάρχουνε δυο λύσεις:
Ή να εξατμιστώ
Ή με τη μικρή μου δύναμη
να κάνω ένα γαρύφαλλο ν’ ανθίσει."

4 Μαρτίου 2010 στις 1:09 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)