Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

επί μέτρων κρεμάμενοι ...

«Το κόψιμο των μισθών ή των συντάξεων δεν συμβάλλει στη βιωσιμότητα της οικονομίας» έλεγε αμέσως μετά τις εκλογές ο κ. Γιώργος Παπανδρέου...

Δεν γνωρίζω πότε απεβίωσε η οικονομία, ώστε τώρα να κόβει μισθούς και συντάξεις ο κ. Πρωθυπουργός, αλλά με αυτό το κόψιμο είναι βέβαιον ότι θα αποβιώσει η αγορά (όχι η «ελεύθερη αγορά», η άλλη, η λαϊκή. Στις λαϊκές).

Ομοίως, αμέσως μετά τις εκλογές, μάλιστα με επιμονή κι έως μόλις πριν από λίγες μέρες, ο κ. Παπακωνσταντίνου έλεγε ότι δεν θα αυξήσει τον ΦΠΑ! Τι άλλαξε και τώρα τον αυξάνει; Τίποτα! απ' την αρχή ήξεραν! απλώς έλεγαν ψέματα για να υπεξαιρέσουν ψήφους. Τώρα σφάζουν και τους ψηφοφόρους τους. Εκ των οποίων ορισμένοι, οι πιο τραγικοί, εξακολουθούν

να σκούζουν επί της πυράς ότι ανάγκη είναι να σφαγούν και όλοι οι άλλοι περισσότερο...

*****

Αλλά, αν με κάποιους καγχάζουν περισσότερο οι πατρίκιοι, είναι με τους πληβείους που τους υποστηρίζουν και τους επευφημούν

ή με τους ραγιάδες που παρακαλούν τον αγά να τους σφάξει ν' αγιάσουν... Αν και όταν περιέλθει σε κίνδυνο η Ισπανία, θα φταίνε οι Ισπανοί; θα 'ναι κι αυτοί «χαραμοφάηδες»;

Οταν κατέρρευσε το σύστημα στις ΗΠΑ έφταιγαν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι; αχαΐρευτοι και τεμπελόσκυλα ήταν κι αυτοί;

Οι Αμερικανοί δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε που 37.000.000 συμπατριώτες τους τρέφονται (όταν τρέφονται) στα συσσίτια; -κι ανάμεσά τους 14.000.000 παιδιά!

Οι Αμερικανοί εργάτες φταίνε που μετανάστευσαν οι βιομηχανίες τους στου διαόλου τη μάνα κι έμειναν άνεργοι, υποαπασχολούμενοι, απορούντες;

Δεν είναι ρητορικά τα ερωτήματα! είναι ερωτήματα ζωής ή θανάτου.

Οταν η Αριστερά ομιλεί για την ανάγκη δημοσίων επενδύσεων, την παίρνουν στο ψιλό οι κυρίαρχοι των ΜΜΕ και της προσάπτουν «ξύλινο λόγο» κι άλλα ξύλινα κλισέ.

Οταν ο κ. Βγενόπουλος ομιλεί για το ίδιο ακριβώς, δηλαδή την ανάγκη για δημόσιες επενδύσεις, οι ίδιοι κύκλοι τον ακούνε με προσοχή, δέος και σεβασμό...

Πώς καταντήσαμε έτσι;

Παντού γύρω μας αλληλοσπαρασσόμενος ο καπιταλισμός σήμερα τρώει εμάς, χθες έφαγε τους Ιρλανδούς, αύριο θα φάει τους Βρετανούς.

Ποιους Βρετανούς; τους πλούσιους; όχι! ο καπιταλισμός έχει τη χάρη να τρώει μόνον φτωχούς, πολλούς φτωχούς! (αν φάει και κάναν πλούσιο, πρόκειται περί προβλεπόμενης κι αποδεκτής παράπλευρης απώλειας).

Οχι! ο κ. Κουτσενρόιτερ είναι πιο έντιμος με την ατιμία του συστήματος, παρά ο κ. Ολι Ρεν και οι λοιπές Ουρσουλίνες που τη θεσπίζουν...

*****

Μιλάει τώρα ο κ. Παπανδρέου με δραματικούς τόνους σαν να είμαστε σε πόλεμο. Οχι όμως σαν να πηγαίνουμε σε πόλεμο με σχέδιο, με στρατηγική -κι ας ρίξουν τα ζάρια οι θεοί- αλλά σαν να έχουμε χάσει πόλεμο!

Επικαλείται λόγους ανωτέρας βίας για τα βίαια μέτρα που εξαπολύει κατά των λαϊκών τάξεων χωρίς να βάζει καθόλου χέρι στους Δυνατούς, αλλά, αντιθέτως πηγαίνοντας χέρι-χέρι μαζί τους.

Και ψέματα μας είπε και μας κλέβει τώρα πάλι και για πολλοστή φορά απ' το υστέρημά μας. Ακριβώς όπως και ο κ. Καραμανλής!

Ο λαός μας λέει ότι «ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται» - τρίχες! Τριάντα συναπτά έτη οι ψεύτες, οι κλέφτες κι αυτοί που τους προστατεύουν χαίρουν ασυλίας, τυγχάνουν απαραβίαστοι και με τις ευλογίες του λαού (διά της ψήφου του) τον περιάγουν τώρα σε κοινωνική δουλεία και εθνική υποτέλεια.

Τέτοιο κατόρθωμα μόνον αν χάσει πόλεμο κάποιος επιτυγχάνει. Τι πράγματα είναι αυτά;

ΣΤΑΘΗΣ Σ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: