Μες τον καθρέφτη του νερού

Που να σε' βρω ξένε/φίλε
να σου πω/ να σου μιλήσω θέλω
σε ψάχνω ανάμεσα στο πλήθος
δίπλα μου περνάς/ /αδιάφορα και βιαστικά
όπως εγώ
Δεν με κοιτάς /δεν σε κοιτώ
ανάγκη έχω να σε δω /να σε ρωτήσω.

Εσύ τι βάλσαμο βάνεις στην πληγή ;
τον δικό σου τον καημό/ με τι τον σβήνεις;
σε σπουργίτι που το τζάμι σου χτυπά/ τι δίνεις;
Στην μοιρασιά τι παίρνεις / τι αφήνεις
ποιο είναι το κέρδος που κρατάς ;

Κοιμήθηκες μια νύχτα αιχμάλωτος / πολιορκημένος
του θυμού και της οργής σου;
ξύπνησες πρωί/ λευτερωμένος
στην ηρεμία της ψυχής/ παραδομένος ;
Άκουσες μουσική που σου αφιέρωσε/ τ' αηδόνι
προστάτεψες φωλιά/ πούχε χτίσει χελιδόνι;
΄
Έκανες φίλο σου το χρόνο ;
Είπες ένα «γεια»! περαστικός/ στου διπλανού την πόρτα
του άρρωστου, του άγνωστου ,του μοναχού;
καλοσυνάτη σου ματιά συνάντησε το βλέμμα
του διαφορετικού?
μικρού παιδιού αγάπησες το κλάμα
και την ανημποριά ?

Περπάτησε η ψυχή σου σε καλντερίμι πέτρινο/ γυμνή?
σε βρήκε το ξημέρωμα εκεί/ μούσκεμα,
δάκρυα , βροχή?

Φίλε /ξένε είσαι εδώ /μες το καθρέφτη του νερού
σε αναγνωρίζω, σε συγχωρώ, σε αγαπώ
Συγχώρα με, δακρύζω.!!

ΛΥΓΕΡΗ