Μηλό μπαμπά..

Αγόρασα το τίποτα σου σε τιμή ευκαιρίας..
Το έκανα κάτι!
Του έδωσα ανάσα απ'την ανάσα μου
και νερό απ΄το σ'αγαπώ μου..
Χορδές απ'τις χορδές μου και Ω μέγα απ΄τα ωάρια.
Το κοίταξα κατάματα και του ψιθύρισα παραμύθια.
Παραμύθια διαδηλωτές,κατά του εγώ!
Με ένα πανό που τα (α)γράμματά του γλίστρησαν
και τρέχουν σε άλλη διαδήλωση..
Σε εκείνη που οι διαδηλωτές δε ξεπερνούν το 1.5 μέτρο.
Όχι γιατί είναι νάνοι,αλλά γιατί είναι παιδιά που σιχαίνονται το νάνι νάνι.
Θέλουν να είναι ξύπνια εκείνη την νύχτα,
που ο Θεός θα κατεβεί στην Γη και θα μοιράσει κλειδιά..
Κλειδί του Παραδείσου!
Έτσι με φώναζες όταν ήσουν μέσα στην αγκαλιά μου..
Όμως εγώ δε ξέρω τι είναι Παράδεισος.
Ίσως γιατί δεν έκανα ποτέ παρέα με φίδια!
Κι αν αναρωτιέσαι γιατί κρατάω στα χέρια μου το απαγορευμένο μήλο..
Είναι γιατί πριν λίγο μόλις είπε την πρώτη του λέξη.
Μπαμπά!

Ακρόνειρο