Της Πατρίδος μου η Σημαία (μπλα-μπλα-μπλα, άδεια μπλα ...)
Του Στράτου Σαφιολέα
Έτσι είναι. Όταν η ελληνική σημαία είναι ακόμα ένα ακόμα πλαστικό, κομματικό, λάβαρο, είναι λογικό στο τέλος να καταλήγει στα σκουπίδια. Οι σημαίες ήσαν χρήσιμες όσο ήσαν ανοικτά τα φώτα για τις ειδήσεις των οκτώ. Μετά τι να τις κάνεις; Τις πετάς κάτω ή στα σκουπίδια και φεύγεις.
Αφήνω το νομικό ζήτημα της "προσβολής συμβόλων." 'Αλλωστε εγώ προσωπικά δεν πιστεύω τον αναχρονιστικό αυτό νόμο. Δεν πιστεύω ότι μπορείς να προσβάλεις ένα σύμβολο. Πιστεύω ότι όμως μπορείς να προσβάλεις τον εαυτό σου.
Είναι εντυπωσιακό ένα κόμμα το οποιό κατά τη διάρκεια της αντιπαράθεσής του για την αρχηγεία έκανε πρώτο θέμα τον πατριωτισμό και το Μακεδονικό, να οργανώνει κομματική συγκεντρώση όπου οι ελληνικές σημαίες να καταλήγουν μαζικά στο κράσπεδο, στους σκουπιδοντενεκέδες, και στις σκουπιδιάρες του δήμου.
Θέλω να σας υπογραμμίσω την παρατήρησή μου με το εξής ερώτημα: όταν βγαίνει ο κόσμος να πανηγυρίσει νίκες εθνικών ομάδων, τις οποίες πιστεύει πραγματικά, παίρνει μαζί του ελληνικές σημαίες. Έχω βρεθεί σε καμμιά ντουζίνα τέτοιες συγκεντρώσεις στην Ομόνοια. Δεν έχω ποτέ δεί ελληνικές σημαίες πεταμένες κάτω ή στα σκουπίδια; Σωστά; Επειδή ο κόσμος που τις κουβαλάει τις έχει φέρει από το σπίτι του, και πιστεύει στο λόγο που τις έφερε. Είναι μία κίνηση αυθεντική. Είναι μια πράξη που αντανακλά μία αλήθεια. Δεν του τις μοίρασαν οι συγκεντρωσιάρχες για να έχουν την ίδια αξία με τις κομματικές: να φτιάχνουν καλά πλάνα για τις κάμερες.
Αν ήμουν πραγματικά προβοκάτορας θα σας ανέφερα μερικά ονόματα "υπερ-ελληναράδων" πολιτικών που έχουν "σκίσει τα ρούχα τους" από τον πολύ πατριωτισμό στα τηλεοπτικά παράθυρα και περπάτησαν μέσα στη πλατεία Κοτζιά στο τέλος της συγκέντρωσης της Ντόρας Μπακογιάννη χωρίς να ενοχληθούν από το θέαμα. Αυτό όμως θα ήταν άδικό. Άλλωστε κανείς από τους "συγκεντρωσιαζόμενους" δε το βρήκε λάθος. Δεν είναι απλώς θέμα απουσίας καλού γούστου, αλλά κυρίως είναι θέμα ανυπαρξίας παιδείας.
ΥΓ. Βρέθηκα στη πλατεία Κοτζιά στη λήξη της συγκέντρωσης της Ντόρας Μπακογιάννη, λίγο πριν συναντήσω φίλους. Καθώς χάζευα τη σκηνή σκεφτόμουν ότι αυτή αντιπροσωπεύει την ποιότητα της ηγεσίας. Η ηγεσία της δεν πιστεύει τίποτα από όσα λέει. Είναι απλώς ένα "marketing pitch" για να μαζέψει κόσμο στο δικό της "μαντρί". Δεν ξέρω αν είναι η ηγεσία της είναι αρκετά "φιλελεύθερη", ή αρκετά "δεξιά." Διαπιστώνω όμως για μία ακόμα φορά ότι είναι παντελώς ανίκανη.
Αφού ανακατέβεις τις σημαίες με τα κομματικά λάβαρα, αν δε μπορείς να κάνεις μία δημόσια έκκληση για να τις πάρει ο κόσμος σπίτι του, φτιάξε τέσσερα σημεία συλλογής με κουτιά για να τις επιστρέψεις πάλι από εκεί που τις έφερες.
Πώς όμως να κυβερνήσεις τον τόπο, όταν δε μπορείς να κουμαντάρεις ούτε μια συγκέντρωση στη πλατεία;
Της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό...
Και αφού τη καταντήσω ένα ακόμα πλαστικό λάβαρο...
…τη πετάω στα σκουπίδια.
Δεν πρόκεται για απλώς για απουσία πίστης στη κομματική ρητορική.
Δε πρόκειται μόνο για απουσία καλού γούστου ...
... αλλά κυρίως ουσιαστικής παιδείας.
Πρόκειται επίσης για ανυπαρξία ικανότητας, οργανωτικής ικανότητας. Θέλεις να κυβερνήσεις το τόπο και δε μπορείς να οργανώσεις πέντε μέρη συλλογής των σημαιών έτσι που τις κατάντησες.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου