Μπαλάντα για το Νίκο
Ένα βουνό
μια θάλασσα
και κάποιο πανηγύρι
όμορφος σαν τον άγγελο
με μάτια θαλασσί
με μαύρο το πουκάμισο
και μιας ρακής ποτήρι
σαν μέθυσε απ' τον έρωτα
μια λύρα αρπάει χρυσή
κι είπε: κόσμε, δεν σου ανήκω
μα αν με θες, με λένε Νίκο
Με το φεγγάρι
τράβαγε
και τ' άστρα λιτανεία
κι απ' τ΄ άσπρα-μαύρα του Θεού
χιλιόμετρα ταινία
πιάνει φως κι ασβέστη, γράφει
κι όταν δύσει ο ήλιος, βάφει
με το αλάτι των κυμάτων
πλάθει Οδύσσειες σωμάτων
κι είπε: κόσμε, δεν σου ανήκω
μα αν με θες, με λένε Νίκο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου