Ο χρόνος παραμένει ίδιος

Ξεγελασμένοι απ’ τον χρόνο
κι απ’ τις βαθιές χαραγματιές μιας μυροφόρου άνοιξης
ανηφορίζουμε τη σκάλα.
Στους ώμους μας
πένθη χλωμά και συλλογές φτηνών δακρύων
αλλοτινών
κι ερωτήματα αναπάντητα από ανθρώπου μάτια.
Στα χέρια μας
κουπιά δεμένα με ξάρτια απ’ του Κολόμβου τη γαλέρα
που άλλος την ταξίδεψε μπροστάρης για τη δύση
έχοντας κρεμασμένες στην καρδιά
σωρούς κατάρες από μια αλύτρωτη γενιά και πλήρη.
Στα πόδια μας
δεμένα μ’ αλυσίδες σέρνονται χρόνια
χιλιογδαρμένα και χιλιοπατημένα
εκλιπαρώντας σαν γριές για λίγη νοσταλγία
πριν ξεψυχήσουν
σφίγγοντας πάνω τους τα ξεβαμμένα χνάρια.

Πόσα σκαλιά απομένουν
πόσα χρόνια;
Είτε εδώ λοιπόν, είτε στον Άδη
ο χρόνος παραμένει ίδιος.

Μάνος Ελευθερίου