” Ηξεύρεις τι είναι να μην πειράζεις, να σε πειράζουν;
Να, μην κλέπτης, να σε κλέπτουν;
Να ευλογείς, να σε καταρώνται;
Να ελεής, να σε αδικούν;
Να επαινείς, να σε κατακρίνουν;
Να έρχονται χωρίς λόγο να σε ελέγχουν, να σε φωνάζουν διηνεκώς πλανεμένον, εφ’όρου ζωής;
Και να ηξεύρεις ότι δεν είναι ως λέγουν.
Και να βλέπεις τον πειρασμό, όπου τους κινεί. Και συ να μετανοής και να κλαίης ως αίτιος, ότι είσαι τοιούτος.
Αυτά είναι τα δυνατώτερα. Καθ’οτι πολεμείσαι απο αυτούς και πολεμείς και συ με τον εαυτό σου να τον πείθεις ότι ούτως έχει,
ως λέγουν οι άνθρωποι, χωρίς ούτως να είναι. Να βλέπεις ότι έχεις όλον εξ ολοκλήρου το δίκαιον και να πείθεις τον εαυτό σου
ότι έχεις το άδικον. Αυτή, αδελφή μου, είναι η τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών. Να ραβδίζεις τον εαυτό σου, μέχρις ότου
πεισθεί να ονομάζει το φως σκότος και το σκότος φως. Να φύγει κάθε δικαίωμα. Και να σβήσει τελείως η έπαρσις.
Να γίνεις μωρός εν πλήρει συνέσει.
Να βλέπεις τους πάντας, χωρίς ποσώς να σε βλέπει κανείς.”
Γέροντας Ιωσήφ ο ησυχαστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου