Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010
Η αλήθεια ενός ηλιοβασιλέματος
Αγαπώ πολύ τα ηλιοβασιλέματα. Πάμε να δούμε ένα ηλιοβασίλεμα…
-Μα πρέπει να περιμένουμε…
-Να περιμένουμε τι;
-Να βασιλέψει ο ήλιος.
Φάνηκες έκπληκτος στην αρχή, έπειτα έβαλες τα γέλια. Μου είπες:
-Νομίζω πάντα πώς βρίσκομαι σπίτι μου!
Πράγματι. Όταν στην Αμερική είναι μεσημέρι, όλος ο κόσμος ξέρει ότι ο ήλιος στη Γαλλία δύει. Αν μπορούσαμε για ένα λεπτό να πάμε στη Γαλλία, θα βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα. Δυστυχώς η Γαλλία είναι πολύ-πολύ μακριά.
Όμως πάνω στον μικρό πλανήτη σου, θ’ αρκούσε να μετακινήσεις λίγο την καρέκλα σου. Και κάθε φορά που θα το ήθελες, θα έβλεπες το ηλιοβασίλεμα…
-Μια μέρα, είδα τον ήλιο να δύει σαράντα πέντε φορές! Και λίγο αργότερα πρόσθεσες:
-Ξέρεις…άμα κανείς είναι πολύ λυπημένος, αγαπά τα ηλιοβασιλέματα…
-Τη μέρα που είδες τα σαράντα πέντε ηλιοβασιλέματα, ήσουν, λοιπόν, τόσο λυπημένος; Αλλά ο Μικρός Πρίγκιπας δεν απάντησε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου