Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010
Ένα εκατοστό του δευτερολέπτου
Η ιστορία δεν είναι αληθινή… Δεν θα μπορούσε όμως;
Πόσα παιδιά υποφέρουν, έχουν υποφέρει και θα υποφέρουν από την δική μας αδιαφορία, φιλοδοξία και εγωισμό; Τα παιδιά δεν υποφέρουν μόνο από τις δικές μας λάθος επιλογές, υποφέρουν και από την δική μας απουσία. Όταν μας καλούν και δεν τα ακούμε. Όταν μας φωνάζουν με ένα βλέμμα, με ένα ψίθυρο κι εμείς κοιτάμε αλλού. Όχι κατά λάθος αλλά γιατί μας βολεύει, γιατί είναι πιο εύκολο. Σε όλο τον κόσμο πυροβολούνται καθημερινά παιδάκια. Δεν πυροβολούνται απαραίτητα στο κεφάλι ή το σώμα, αλλά στην ψυχή και τα όνειρα.
Μια στιγμή είναι αρκετή για να ορίσουμε το μέλλον ενός παιδιού... και δυστυχώς είναι στο χέρι μας!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου