Του Θεόδωρου Κουτρούκη
Η ραγδαία τεχνολογική μεταβολή που ορμητικά εισβάλλει στους χώρους παραγωγής τα τελευταία χρόνια προκαλεί σαρωτικές αλλαγές στις παραδοσιακές μορφές οργάνωσης της εργασίας. Τα νέα εργασιακά πρότυπα εδράζονται στη γνώση και την κατάρτιση του ανθρώπινου παράγοντα και είναι συνυφασμένα με τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου των εργαζομένων στην παραγωγική διαδικασία. Οι δεξιότητες των εργαζομένων απειλούνται δραματικά από τη σύγχρονη τεχνολογία.
Η νέα οργάνωση της εργασίας συμπορεύεται με την αναγκαιότητα για μια νέα προσέγγιση στο ζήτημα της συστηματικής και διαρκούς εκπαίδευσης και επανακατάρτισης των εργαζομένων εξαιτίας της ταχύρυθμης παλαίωσης των γνώσεων που διαθέτει το ανθρώπινο δυναμικό. Οι σύγχρονες τάσεις στην αγορά εργασίας απαιτούν τη συνεχή εξοικείωση των εργαζομένων με τις νέες τεχνολογίες και την αναβάθμιση των δεξιοτήτων τους (και ιδίως των κοινωνικών) ώστε να μπορούν να δραστηριοποιηθούν σε ένα ευρύ φάσμα καθηκόντων και εργασιών στις επιχειρήσεις.
Σε αυτό το σκηνικό, είναι αναπόδραστη η έναρξη μιας νέας προσέγγισης για τη δια βίου εκπαίδευση και κατάρτιση στην οποία θα εμπλέκονται όχι μόνο τα εκπαιδευτικά συστήματα αλλά και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Η επαγγελματική κατάρτιση δεν πρέπει να εξαντλείται στα πρώτα χρόνια του εργασιακού βίου αλλά να εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια και τις ποικίλες φάσεις του.
Σ΄ αυτές τις εξαιρετικά ευμετάβλητες συνθήκες, ο εργαζόμενος που επιθυμεί να διασφαλίσει την απασχόληση του στη χαραυγή του εικοστού πρώτου αιώνα θα πρέπει να χαράξει μία προσωπική στρατηγική προσέγγισης της αγοράς εργασίας.
Ο νέος ρόλος των απασχολούμενων προϋποθέτει και την προσωπική τους προσπάθεια να αναβαθμίσουν το επίπεδο κατάρτισης τους και να εμπλουτίσουν το φάσμα των ικανοτήτων τους, διαδικασία που θα πρέπει να επαναλαμβάνεται σε όλη τη διάρκεια της εργασιακής ζωής. Τα επόμενα χρόνια ιδιαίτερα δύσκολη θα είναι η ένταξη ή επανένταξη στην αγορά εργασίας των εργαζομένων με χαμηλό βαθμό γνώσεων, αλλά και με υστέρηση στις κομβικές δεξιότητες. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, άλλωστε, διατίθενται πολυσήμαντα κονδύλια από το κράτος αλλά και τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί η επαγγελματική κατάρτιση θεωρείται πως θα αποτελέσει μία από τις πιο νευραλγικές όψεις των πολιτικών απασχόλησης.
Ο εργαζόμενος στην κοινωνία των υπηρεσιών απομακρύνεται δραστικά από το ταιυλορικό πρότυπο του βιομηχανικού εργάτη και θα μοιάζει περισσότερο με έναν μικροεπιχειρηματία που θα επενδύει διαρκώς σε ανθρώπινο κεφάλαιο και θα επιδεικνύει μία μεγάλη προσαρμοστικότητα στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των αγορών αγαθών και υπηρεσιών, ώστε να διασφαλίσει την απασχολησιμότητα του στον ψηφιακό κόσμο του 21ου αιώνα.
* Ο Θεόδωρος Κουτρούκης είναι Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου
πηγή
Η ραγδαία τεχνολογική μεταβολή που ορμητικά εισβάλλει στους χώρους παραγωγής τα τελευταία χρόνια προκαλεί σαρωτικές αλλαγές στις παραδοσιακές μορφές οργάνωσης της εργασίας. Τα νέα εργασιακά πρότυπα εδράζονται στη γνώση και την κατάρτιση του ανθρώπινου παράγοντα και είναι συνυφασμένα με τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου των εργαζομένων στην παραγωγική διαδικασία. Οι δεξιότητες των εργαζομένων απειλούνται δραματικά από τη σύγχρονη τεχνολογία.
Η νέα οργάνωση της εργασίας συμπορεύεται με την αναγκαιότητα για μια νέα προσέγγιση στο ζήτημα της συστηματικής και διαρκούς εκπαίδευσης και επανακατάρτισης των εργαζομένων εξαιτίας της ταχύρυθμης παλαίωσης των γνώσεων που διαθέτει το ανθρώπινο δυναμικό. Οι σύγχρονες τάσεις στην αγορά εργασίας απαιτούν τη συνεχή εξοικείωση των εργαζομένων με τις νέες τεχνολογίες και την αναβάθμιση των δεξιοτήτων τους (και ιδίως των κοινωνικών) ώστε να μπορούν να δραστηριοποιηθούν σε ένα ευρύ φάσμα καθηκόντων και εργασιών στις επιχειρήσεις.
Σε αυτό το σκηνικό, είναι αναπόδραστη η έναρξη μιας νέας προσέγγισης για τη δια βίου εκπαίδευση και κατάρτιση στην οποία θα εμπλέκονται όχι μόνο τα εκπαιδευτικά συστήματα αλλά και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Η επαγγελματική κατάρτιση δεν πρέπει να εξαντλείται στα πρώτα χρόνια του εργασιακού βίου αλλά να εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια και τις ποικίλες φάσεις του.
Σ΄ αυτές τις εξαιρετικά ευμετάβλητες συνθήκες, ο εργαζόμενος που επιθυμεί να διασφαλίσει την απασχόληση του στη χαραυγή του εικοστού πρώτου αιώνα θα πρέπει να χαράξει μία προσωπική στρατηγική προσέγγισης της αγοράς εργασίας.
Ο νέος ρόλος των απασχολούμενων προϋποθέτει και την προσωπική τους προσπάθεια να αναβαθμίσουν το επίπεδο κατάρτισης τους και να εμπλουτίσουν το φάσμα των ικανοτήτων τους, διαδικασία που θα πρέπει να επαναλαμβάνεται σε όλη τη διάρκεια της εργασιακής ζωής. Τα επόμενα χρόνια ιδιαίτερα δύσκολη θα είναι η ένταξη ή επανένταξη στην αγορά εργασίας των εργαζομένων με χαμηλό βαθμό γνώσεων, αλλά και με υστέρηση στις κομβικές δεξιότητες. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, άλλωστε, διατίθενται πολυσήμαντα κονδύλια από το κράτος αλλά και τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί η επαγγελματική κατάρτιση θεωρείται πως θα αποτελέσει μία από τις πιο νευραλγικές όψεις των πολιτικών απασχόλησης.
Ο εργαζόμενος στην κοινωνία των υπηρεσιών απομακρύνεται δραστικά από το ταιυλορικό πρότυπο του βιομηχανικού εργάτη και θα μοιάζει περισσότερο με έναν μικροεπιχειρηματία που θα επενδύει διαρκώς σε ανθρώπινο κεφάλαιο και θα επιδεικνύει μία μεγάλη προσαρμοστικότητα στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των αγορών αγαθών και υπηρεσιών, ώστε να διασφαλίσει την απασχολησιμότητα του στον ψηφιακό κόσμο του 21ου αιώνα.
* Ο Θεόδωρος Κουτρούκης είναι Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου