Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Αμάν πια με αυτούς τους Γερμανούς φορολογούμενους!



Οι Γερμανοί φορολογούμενοι είναι ευαισθητοποιημένοι με το θέμα της Ελλάδας. Τους παραδέχομαι. Πάνε οι άνθρωποι σύμφωνα με τους τύπους. Με ένα πρόγραμμα, με πειθαρχία, με σημαία την αξιοπιστία. Θα θέλαμε να τους μοιάσουμε. Να έχουμε κι εμείς το θάρρος να λέμε: «Μας χρωστάτε χρήματα από πολεμικές αποζημιώσεις και από κατοχικά δάνεια εδώ και τόσα χρόνια. Οι Έλληνες φορολογούμενοι θέλουν τα λεφτά που τους οφείλετε».

Αυτό δεν θα αναιρούσε τις δικές μας ευθύνες για τα όσα έχουμε πράξει. Σύμφωνοι, να μπουν κανόνες στο παιγνίδι. Αλλά, είναι προκλητικό το θράσος κάποιων να μιλάνε λες και είμαστε οι λήσταρχοι της Ευρώπης.

Κυρία Μέρκελ, εμείς δεν ξεκινήσαμε κανέναν πόλεμο. Εσείς το κάνατε τρεις φορές. Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και ένα πρόσφατο αιματοκύλισμα στα Βαλκάνια αποτελούν ήδη αρκετές αφορμές για να σας λούζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και το λέω αυτό, επειδή βαρεθήκαμε το πολύ παζάρι. Αν δεν θέλετε να βοηθήσετε, είναι δικαίωμά σας. Μην επικαλείστε, όμως, συνεχώς τους Γερμανούς φορολογούμενους, για όνομα του Θεού.

Επίσης, κυρία Μέρκελ, τόσα χρόνια σας ζητάμε να πράξετε το στοιχειώδες καθήκον που έχετε απέναντι σε έναν εταίρο και σύμμαχό σας, όπως η Ελλάδα, που έχει ένα σημαντικό πρόβλημα ασφάλειας με έναν μελλοντικό σας συνεταίρο, την Τουρκία. Δεν έχετε κάνει τα στοιχειώδη. Αντίθετα, οι πολεμικές σας βιομηχανίες έχουν κτίσει αυτοκρατορίες από τα δικά μας λεφτά. Τα λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων.

Κυρία Μέρκελ. Έχετε κάθε δίκιο να ζητάτε από εμάς σοβαρότητα. Αναμφισβήτητα. Μην μας προσβάλλετε, όμως, συνεχώς, σαν να είστε εσείς οι αναμάρτητοι. Μας λέτε ότι εγκαταλείψατε το πανίσχυρο μάρκο σας, λες και κάνατε χάρη στα υπόλοιπα έθνη της Ευρώπης. Ψυχραιμία! Μάλλον τα υπόλοιπα έθνη σας έχουν κάνει μεγάλη χάρη.

Είστε μεγάλοι, είστε ισχυροί, είστε η καρδιά της Ευρώπης. Αλλά μην είστε αγενείς. Έχετε ξεπεράσει τα όρια. Είστε υπερβολικοί και μέσα στην υπερβολή σας είστε ισοπεδωτικοί και άδικοι. Ναι, φταίμε. Ναι, πρέπει να πληρώσουμε.

Αλλά στο μέτρο που μας αναλογεί.






Θανάσης Μαυρίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια: