ΣΚΟΠΙΑ

Ίσως τώρα είναι η καλύτερη στιγμή για μια οριστική λύση του προβλήματος που έχουμε με τα Σκόπια, γιατί, μετά το πάθημα των Σέρβων και των Κοσσοβάρων, όλοι βλέπουν που μπορούν να οδηγήσουν οι επιπόλαιοι μεγαλοϊδεατισμοί, οι εθνικιστικές εμμονές, οι ανόητοι αλυτρωτισμοί και η αφελής ελπίδα στη "φιλάνθρωπη προστασία" των ισχυρών.

Το κράτος των Σκοπίων σχεδόν από όλους έχει γίνει αποδεκτό ως "Macedonia". Η κατάληξη -ia φυσικά είναι ελληνική. Η αντίστοιχη σλαβική, αν δεν κάνω λάθος, είναι -ska. Αν διαπραγματευτικά υπάρχει ακόμα η δυνατότητα, ίσως θα ήταν χρήσιμο να το αναγνωρίζαμε ως "Makedonska". Υπέρ αυτής της άποψης μπορούμε να επικαλεστούμε το σεβασμό της πολιτιστικής του ταυτότητας. Δηλαδή, αν οι πολίτες αυτού του κράτους θέλουν να έχουν ως επίσημη γλώσσα τα ελληνικά, τότε βεβαίως μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε ως "Macedonia". Εφόσον, όμως, επιλέγουν να έχουν ως επίσημη γλώσσα τη σλαβική τους διάλεκτο, τότε από σεβασμό σε αυτή τους την επιλογή πρέπει η διεθνής κοινότητα να τους αναγνωρίσει ως "Makedonska". Στα σλαβικά η Πολωνία λέγεται Πόλσκα, η Κροατία (καί από τους ίδιους τους Κροάτες) Χρβάτσκα, η Βουλγαρία Μπουγκάρσκα, η Γαλλία Φραντσούσκα κ.τ.λ. Στα ελληνικά να λέμε τη Π.Γ.Δ.Μ. "Μακεντόνσκα", με προφορά και στα ελληνικά του "δ" ως "ντ", όπως δηλαδή το προφέρουν αυτοί. Επίσης σχετικά με το όνομα των πολιτών αυτής της χώρας πάλι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα σλαβικά. Στη γλώσσα τους ο Μακεδόνας ονομάζεται Makedonats (Μακεντόνατς), και στο πληθυντικό οι Μακεδόνες Makedontsi (Μακεντόντσι). Ήδη αυτοαποκαλούνται Μακεντόνατς και Μακεντόντσι. Το μόνο που πρέπει να αλλάξει είναι το Macedonia σε Makedonska. ..........

Το σημερινό κράτος των Σκοπίων περιλαμβάνει προς βορράν και περιοχές εκτός των γεωγραφικών ορίων της ιστορικής Μακεδονίας, επειδή ο αρχιτέκτονάς του (ο Τίτο) όταν χώρισε την τότε Γιουγκοσλαβία σε επαρχίες δεν ακολούθησε εθνολογικά κριτήρια. Κύριο μέλημά του ήταν να αποδυναμώσει την κυρίαρχη εθνότητα της Γιουγκοσλαβίας που ήταν οι Σέρβοι. Έτσι, η τότε επαρχία της Σερβίας κατείχε πολύ λιγότερες περιοχές από αυτές που δημογραφικά της ανήκαν. Λές και ήξερε τί θα ακολουθούσε μετά το θάνατό του.

Το κράτος των Σκοπίων χρωστάει την ύπαρξή του στον Τίτο και στην Ελλάδα. Μετά το 1919 (Συνθήκη του Νεϊγύ) έγινε ανταλλαγή πληθυσμών και με τη Βουλγαρία. Όσοι από τους εν Ελλάδι αισθάνονταν αρκούντως σλαβόφιλοι έφυγαν. Έτσι λύθηκε το Μακεδονικό ζήτημα. Μέχρι όμως το 1940 το ελληνικό κράτος, κυρίως την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά, έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να δημιουργήσει δυσφορία στο ντόπιο πληθυσμό της Μακεδονίας. ... Όσοι μιλούσαν το τοπικό ιδίωμα, τα "ντόπικα", κέρδιζαν μία δόση θρεπτικότατου ρετσινόλαδου. Έπρεπε και οι γέροντες και τα υποζύγια εν μια νυκτί να μάθουν ελληνικά.

Με το ΕΑΜ πολλοί από αυτούς τους δυσαρεστημένους βγήκαν στο βουνό και μετά τη λήξη του Εμφύλιου βρέθηκαν στα Σκόπια, στην Αυστραλία, τον Καναδά και όπου αλλού. Αρκετοί αναγκάστηκαν να φύγουν εξ αιτίας κάποιων πατριδοκάπηλων οικοπεδοφάγων. Όποιος είχε "προσβάσεις" στην "Ασφάλεια" κατηγορούσε όποιον ήθελε ως "βουλγαρόφιλο" και άντε να αποδείξει ο ταλαίπωρος ότι δεν ήταν ελέφαντας ... πάν’ τα σπίτια, πάνε και τα κτήματα, πρόσφυγας στο "Παραπέτασμα" το θύμα. Κάπως έτσι γέμισαν και τότε πρόσφυγες τα Σκόπια. Ο Τίτο θέλοντας να ξαποστείλει μερικούς διέδωσε τη φήμη ότι τάχα είχε πετύχει συμφωνία με την Ελλάδα για επαναπατρισμό τους. Όσοι τον πίστεψαν και εκδήλωσαν την επιθυμία να γυρίσουν βρέθηκαν στη Πολωνία, και ακόμη παραπέρα. Πάντως, πολλοί από αυτούς που παρέμειναν στα Σκόπια ή βρέθηκαν αλλού, δούλεψαν με ζήλο για τη δημιουργία αυτού του κράτους. Πολλοί, ίσως η πλειοψηφία, από αυτούς που συμμετέχουν σήμερα στο δημόσιο βίο αυτής της χώρας (πολιτική και πολιτισμό) είναι απόγονοι εκείνων των δυσαρεστημένων προσφύγων. ..........

Ο ρατσισμός που προϋποτίθεται και καλλιεργείται από κάθε εθνικιστική προπαγάνδα είναι ένα σημαντικό εμπόδιο που δεν αφήνει τους "λαούς των Βαλκανίων να προωθήσουν ιδέες και λύσεις που θα νοικοκυρέψουν τα πολιτικά, θρησκευτικά και εθνολογικά χαρακτηριστικά τους σε μια νέα Βαλκανική Ομοσπονδία κρατών. Κατά πώς το ζήτησε ο Ρήγας". Ίσως το πάθημα των Σέρβων που παρασυρμένοι από τα ρατσιστικά ιδεολογήματα του Πανσλαβισμού βρέθηκαν στις μέρες μας αντιμέτωποι με το ΝΑΤΟ χρησιμεύσει στους υπόλοιπους για να απεγκλωβιστούν από τις μηχανορραφίες της ρώσικης διπλωματίας - και αυτής των αγγλογάλλων - του 19ού και 20ού αιώνα που τόσα δεινά σώρευσαν στους κατοίκους της χερσονήσου του Αίμου. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ακόμα έχει την έδρα του στο Τσάριγκραντ (Βασιλεύουσα) -τή Νέα Ρώμη- και στην δυτική όχθη της χερσονήσου κάποια "αγύριστα κεφάλια" επιμένουν να ονομάζουν τη χώρα τους, "Χώρα του αετού" και να έχουν για σημαντικότερο εθνικό τους ήρωα τον Γεώργιο Καστριώτη ή Σκεντέρμπεη.



Διονύσης Παπαχριστοδούλου