«Όταν οι εχθροί σου θα έχουν ξεμάθει την ορθογραφία τους, να ξέρεις ότι η νίκη πλησιάζει»
Βλ. Βολκόφ
Γράφει: ο Νατσιός Δημήτρης
«Ο ένδοξος Αμερικανός αοιδός Μιχαήλ Ιάξων απέθανεν· οι μεν φύλακες, εις την οικίαν αυτού εισβάντες, αυτόν ήδη τεθνηκότα ηύρον· της δε αγγέλματος περί της οικουμένης ως τάχιστα περιελθούσης, ως εικός, πάντες διαλέγονται νυν περί της του θανάτου αιτίας, λέγεται δε ότι ο Ιάξων φάρμακα πολλά έπιεν της νυκτός η απέθανον». Μετάφραση: «Ο πασίγνωστος Αμερικανός τραγουδιστής Μάικλ Τζάκσον πέθανε. Οι σωματοφύλακές του, μπαίνοντας στο σπίτι του, τον βρήκαν νεκρό. Η είδηση του θανάτου του, όπως ήταν φυσικό, έκανε γρήγορα τον γύρο του κόσμου και όλοι συζητούσαν για την αιτία του θανάτου του. Φημολογείται ότι ο Τζάκσον την νύχτα που πέθανε κατανάλωσε πολλά φάρμακα».
Ονομάζεται Χουάν Κοντέρχ. Είναι Ισπανός και διδάσκει αρχαία ελληνικά και λατινικά στο πανεπιστήμιο St. Andrews της Σκωτίας. Ο εν λόγω καθηγητής δημιούργησε μια ιστοσελίδα (www.akwn.net), στην οποία μπορεί ο επισκέπτης να διαβάσει ποικίλες ειδήσεις απʼ όλο τον κόσμο, γραμμένες στην αρχαία ελληνική. (Απʼ όπου και το προλογικό παράθεμα). Στην εφ. «Ελευθεροτυπία» της 30ης Νοεμ, εξήρε την σπουδαιότητα της αρχαίας ελληνικής, δηλώνοντας ότι «όσο πιο πολύ κοιτάζουμε στο παρελθόν, τόσο πιο ικανοί γινόμαστε να κοιτάξουμε στο μέλλον».
Βεβαίως, αν την ιστοσελίδα την «έστηνε» Έλληνας, είναι σίγουρο ότι θα στιγματιζόταν ως εθνικιστής, οπισθοδρομικός, η γνωστή, δηλαδή, συνταγή «εξόντωσης διά της γραφικότητος». Η μετάφραση του Μάικλ Τζάκσον σε Μιχαήλ Ιάξων είναι σίγουρα… καλόγουστη γραφικότητα.
Βλ. Βολκόφ
Γράφει: ο Νατσιός Δημήτρης
«Ο ένδοξος Αμερικανός αοιδός Μιχαήλ Ιάξων απέθανεν· οι μεν φύλακες, εις την οικίαν αυτού εισβάντες, αυτόν ήδη τεθνηκότα ηύρον· της δε αγγέλματος περί της οικουμένης ως τάχιστα περιελθούσης, ως εικός, πάντες διαλέγονται νυν περί της του θανάτου αιτίας, λέγεται δε ότι ο Ιάξων φάρμακα πολλά έπιεν της νυκτός η απέθανον». Μετάφραση: «Ο πασίγνωστος Αμερικανός τραγουδιστής Μάικλ Τζάκσον πέθανε. Οι σωματοφύλακές του, μπαίνοντας στο σπίτι του, τον βρήκαν νεκρό. Η είδηση του θανάτου του, όπως ήταν φυσικό, έκανε γρήγορα τον γύρο του κόσμου και όλοι συζητούσαν για την αιτία του θανάτου του. Φημολογείται ότι ο Τζάκσον την νύχτα που πέθανε κατανάλωσε πολλά φάρμακα».
Ονομάζεται Χουάν Κοντέρχ. Είναι Ισπανός και διδάσκει αρχαία ελληνικά και λατινικά στο πανεπιστήμιο St. Andrews της Σκωτίας. Ο εν λόγω καθηγητής δημιούργησε μια ιστοσελίδα (www.akwn.net), στην οποία μπορεί ο επισκέπτης να διαβάσει ποικίλες ειδήσεις απʼ όλο τον κόσμο, γραμμένες στην αρχαία ελληνική. (Απʼ όπου και το προλογικό παράθεμα). Στην εφ. «Ελευθεροτυπία» της 30ης Νοεμ, εξήρε την σπουδαιότητα της αρχαίας ελληνικής, δηλώνοντας ότι «όσο πιο πολύ κοιτάζουμε στο παρελθόν, τόσο πιο ικανοί γινόμαστε να κοιτάξουμε στο μέλλον».
Βεβαίως, αν την ιστοσελίδα την «έστηνε» Έλληνας, είναι σίγουρο ότι θα στιγματιζόταν ως εθνικιστής, οπισθοδρομικός, η γνωστή, δηλαδή, συνταγή «εξόντωσης διά της γραφικότητος». Η μετάφραση του Μάικλ Τζάκσον σε Μιχαήλ Ιάξων είναι σίγουρα… καλόγουστη γραφικότητα.
Κι όμως η προοδευτική «Ελευθεροτυπία» εκθειάζει τον Ισπανό καθηγητή. Είναι «Ευρωπαίγος» βλέπετε, πεπολιτισμένος. Στους ξένους επιτρέπεται η αρχαιογνωσία και αρχαιογλωσσία, «η απληστία περί την (ελληνικήν) παίδευσιν». (άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος). Στα καθʼ ημάς, παρόμοιες απόπειρες χαρακτηρίζονται «ιδεολογικοποιημένη προσέγγιση των αρχαίων ελληνικών» και κρυπτοφασισμός. Κι ενώ, όπως συμβαίνει σε τούτο τον τόπο, μας βάζουν τα γυαλιά οι ξένοι, εμείς, απτόητοι και τυφλοί, οδεύουμε ολοταχώς «εις βόθυνον».
Πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος Γεώργιος (οι γιατροί, μαθεύτηκε, του συνέστησαν «αφωνία» λόγω προβλήματος, σύσταση, μάλλον, περιττή…) επισκέφτηκε τον παλιό και γεραρό, υπεραιωνόβιο καθηγητή Εμ.Κριαρά (104 ετών). Ο κ. Κριαράς «επιτέθηκε» και πάλι κατά των αρχαίων, προτείνοντας την κατάργησή τους στο Γυμνάσιο. Το 2005 σε άρθρο του έγραφε: «Οι απόφοιτοι του Δημοτικού Σχολείου έρχονται σήμερα στο Γυμνάσιο ακατάρτιστοι ακόμη και στα βασικά στοιχεία της νέας μας γλώσσας». (Εφ. «Μακεδονία», 23 Οκτ 2005). Δεν διευκρινίζει όμως γιατί οι μαθητές πλέουν χωρίς κατάρτι (ακατάρτιστοι) και καταποντίζονται γλωσσικώς. Μήπως αυτό που καταδικάζει, την εκμάθηση των αρχαίων, είναι και η αιτία της περιρρέουσας γλωσσικής αφασίας και πνευματικής στειρότητας;
Ο κ. Κριαράς ήταν και ο πρωτομάστορας του εγκλήματος, του ανοσιουργήματος κατά της γλώσσας μας, που ονομάζεται κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας και επιβολή, κρυφίως και δολίως, της λεγόμενης μονοτονικής γραφής. Αλλά «ανήρ δύσοργος εν γήρα βαρύς». (Σοφοκλής).
Είναι γνωστό πως το θέμα της γλώσσας δεν έμεινε αμόλυντο από τα «προοδευτικά» παραισθησιογόνα. Υποστηρίζεις την ιστορική ορθογραφία, την αρτιμελή γλώσσα μας, την γλώσσα του Παπαδιαμάντη, του Κόντογλου, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Βρεττάκου και την εισαγωγή της, κυρίως στο Δημοτικό, στην «εξοπλιστική ηλικία» των παιδιών, είσαι αμετανόητος εθνικιστής. Γράφει ο Χρ. Γιανναράς σε άρθρο του στην «Καθημερινή» της Κυριακής 7 Δεκ: «Γιʼ αυτό και δεν παράγεται πια πολιτική στην Ελλάδα, μόνο αναμασήματα μεταπρατικής κενολογίας για διαιώνιση της τεταρτοκοσμικής καφρίλας. Δεν τολμάει πολιτικός λόγος να ζητήσει λ.χ. περισσότερα Αρχαία Ελληνικά στο σχολείο, Αρχαία Ελληνικά από το Δημοτικό, αφού η στέρεα δομή τους επιτρέπει να διδάσκεται η γλώσσα ως λογική συνεπιφέροντας και τη διδασκαλία των μαθηματικών ως γλώσσας – θα χλευαστεί αμέσως η πρόταση σαν εθνικισμός. Δεν νοιάζονται τα μαρξιστοδιαφωτιστικά υβρίδια για καλλιέργεια της σκέψης και της κρίσης, μάχονται φαντάσματα…».
Τα μαρξιστοδιαφωτιστικά ή νεοταξικά υβρίδια και σταγονίδια μπορεί να ποδοπατούν τα τζιβαϊρικά μας, δεν σημαίνει όμως ότι αλυσοδένουν και τη σκέψη μας.
«Εισίν νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων περιφερόμεναι, δένδρα… άκαρπα».
Πιστεύω, ακραδάντως, πως η μόνη λύση, μια και βιώνουμε μια νέας μορφής Τουρκοκρατία, κατά τον αείμνηστο Μ. Χατζηδάκι, είναι το «Κρυφό Σχολειό».
Παράδειγμα: Όταν διδάσκω Έκτη Δημοτικού, τις δύο «ελεύθερες» εβδομαδιαίως ώρες της λεγόμενης «ευέλικτης ζώνης», τις αφιερώνω στη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών. (Εδώ και μια δεκαετία). Δεν χρειάζεται να είσαι «κλασικός» φιλόλογος για να τα διδάξεις σε παιδιά του Δημοτικού.
Επιμένω περισσότερο στα κείμενα. Επιλέγω τους ωραιότατους και διδακτικότατους μύθους του Αισώπου ή Ευαγγελικές Περικοπές (αμφότερα προγραμμένα από την ύλη του σχολείου»), βάζω τους μαθητές να αντιγράψουν και να διαβάσουν το κείμενο (για να «σπάσει» η γλώσσας τους) και στη συνέχεια προσπαθούμε να το μεταφράσουμε, για να κατανοήσουν την συνέχεια, το αδιάλειπτο της γλώσσας μας. Κατόπιν διδάσκω απλούς κανόνες τονισμού και, όσο εγκολπώνονται οι γνώσεις, προχωρούμε σε κλίσεις ουσιαστικών και ρημάτων. (Τις πιο απλές και ομαλές μορφές των κλίσεων).
Τι παρατήρησα κατά την διάρκεια της διδαχής των αρχαίων ελληνικών; Οι μαθητές μου με ζήλο, μεράκι, φιλότιμο, θα έλεγα και συγκίνηση, προσεγγίζουν τα προγονικά θησαυρίσματα. Καμαρώνουν κιόλας, γιατί σʼ αυτούς έλαχε η τιμή να είναι οι κληρονόμοι της εξαίσιας γλώσσας. Τους διαβάζεις «και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον μετά της Μαρίας της μητρός αυτού και πεσόντες προσκύνησαν αυτώ…», από το κατά Ματθαίον, το κατανοούν αμέσως και χαίρονται. Και πώς αλλιώς. Μιλούν την γλώσσα των αγγέλων, την ελληνική «επειδή οι άγγελοι δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική». (Βρεττάκος, «Η ελληνική γλώσσα»).
Επιπροσθέτως την ώρα του μαθήματος επικρατεί απόλυτη ησυχία, σχεδόν ευλαβική. Γιατί; Διότι, κατʼ αρχάς, τα κείμενα μοσχοβολάνε από αξίες. Δεύτερον. Όταν ζητάς από τους μαθητές να γράψουν τη λέξη, για παράδειγμα, «υγρός», πρέπει να σκεφτούν δύο κανόνες. Την δασεία του ύψιλον και την οξεία της βραχύχρονης συλλαβής. Έξοχη διανοητική άσκηση. Ο νους πειθαρχεί, δεν αλητεύει εδώ κι εκεί. Και το σημαντικότερο, όπως προείπα, γεμίζει χαρά η υποτυπώδης αυτή μάθηση τα παιδιά. (Το πλατωνικό «τέρπειν και διδάσκειν»).
Σήμερα τα σχολεία υποφέρουν από απειθαρχία, γιατί δεν την αντικρίζουν πουθενά τα παιδιά. Το κύρος των δασκάλων είναι ανύπαρκτο, λόγω αδιαφορίας ή και ανικανότητας - τέχνη το διδάσκειν – τα βιβλία, με την παρδαλή ύλη τους, αποβαίνουν συντελεστές και πολλαπλασιαστές της περιρρέουσας ασημαντοκρατίας. Απαχαυνώνουμε τους μαθητές μας διδάσκοντάς τους κάτι έντυπες λίγδες – «μακαρόνια με κιμά» ή «οδηγίες χρήσης καφετιέρας» - και ουσιαστικά τους περιφρονούμε.
Γράφει σοφός άνθρωπος: «Όταν ο κουκουλοφόρος νεαρός - μαθητής πετροβολεί μια τζαμαρία, αναγκάζει τα αντικείμενα να τον χειροκροτήσουν ή να τον προσέξουν, μια και οι πάντες τον αγνοούν» και κυρίως το σχολείο. Πώς, αλήθεια, μπορεί να εξηγηθεί η σύλληψη μαθητών Δημοτικού για βιοπραγίες;
πηγή
Πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος Γεώργιος (οι γιατροί, μαθεύτηκε, του συνέστησαν «αφωνία» λόγω προβλήματος, σύσταση, μάλλον, περιττή…) επισκέφτηκε τον παλιό και γεραρό, υπεραιωνόβιο καθηγητή Εμ.Κριαρά (104 ετών). Ο κ. Κριαράς «επιτέθηκε» και πάλι κατά των αρχαίων, προτείνοντας την κατάργησή τους στο Γυμνάσιο. Το 2005 σε άρθρο του έγραφε: «Οι απόφοιτοι του Δημοτικού Σχολείου έρχονται σήμερα στο Γυμνάσιο ακατάρτιστοι ακόμη και στα βασικά στοιχεία της νέας μας γλώσσας». (Εφ. «Μακεδονία», 23 Οκτ 2005). Δεν διευκρινίζει όμως γιατί οι μαθητές πλέουν χωρίς κατάρτι (ακατάρτιστοι) και καταποντίζονται γλωσσικώς. Μήπως αυτό που καταδικάζει, την εκμάθηση των αρχαίων, είναι και η αιτία της περιρρέουσας γλωσσικής αφασίας και πνευματικής στειρότητας;
Ο κ. Κριαράς ήταν και ο πρωτομάστορας του εγκλήματος, του ανοσιουργήματος κατά της γλώσσας μας, που ονομάζεται κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας και επιβολή, κρυφίως και δολίως, της λεγόμενης μονοτονικής γραφής. Αλλά «ανήρ δύσοργος εν γήρα βαρύς». (Σοφοκλής).
Είναι γνωστό πως το θέμα της γλώσσας δεν έμεινε αμόλυντο από τα «προοδευτικά» παραισθησιογόνα. Υποστηρίζεις την ιστορική ορθογραφία, την αρτιμελή γλώσσα μας, την γλώσσα του Παπαδιαμάντη, του Κόντογλου, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Βρεττάκου και την εισαγωγή της, κυρίως στο Δημοτικό, στην «εξοπλιστική ηλικία» των παιδιών, είσαι αμετανόητος εθνικιστής. Γράφει ο Χρ. Γιανναράς σε άρθρο του στην «Καθημερινή» της Κυριακής 7 Δεκ: «Γιʼ αυτό και δεν παράγεται πια πολιτική στην Ελλάδα, μόνο αναμασήματα μεταπρατικής κενολογίας για διαιώνιση της τεταρτοκοσμικής καφρίλας. Δεν τολμάει πολιτικός λόγος να ζητήσει λ.χ. περισσότερα Αρχαία Ελληνικά στο σχολείο, Αρχαία Ελληνικά από το Δημοτικό, αφού η στέρεα δομή τους επιτρέπει να διδάσκεται η γλώσσα ως λογική συνεπιφέροντας και τη διδασκαλία των μαθηματικών ως γλώσσας – θα χλευαστεί αμέσως η πρόταση σαν εθνικισμός. Δεν νοιάζονται τα μαρξιστοδιαφωτιστικά υβρίδια για καλλιέργεια της σκέψης και της κρίσης, μάχονται φαντάσματα…».
Τα μαρξιστοδιαφωτιστικά ή νεοταξικά υβρίδια και σταγονίδια μπορεί να ποδοπατούν τα τζιβαϊρικά μας, δεν σημαίνει όμως ότι αλυσοδένουν και τη σκέψη μας.
«Εισίν νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων περιφερόμεναι, δένδρα… άκαρπα».
Πιστεύω, ακραδάντως, πως η μόνη λύση, μια και βιώνουμε μια νέας μορφής Τουρκοκρατία, κατά τον αείμνηστο Μ. Χατζηδάκι, είναι το «Κρυφό Σχολειό».
Παράδειγμα: Όταν διδάσκω Έκτη Δημοτικού, τις δύο «ελεύθερες» εβδομαδιαίως ώρες της λεγόμενης «ευέλικτης ζώνης», τις αφιερώνω στη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών. (Εδώ και μια δεκαετία). Δεν χρειάζεται να είσαι «κλασικός» φιλόλογος για να τα διδάξεις σε παιδιά του Δημοτικού.
Επιμένω περισσότερο στα κείμενα. Επιλέγω τους ωραιότατους και διδακτικότατους μύθους του Αισώπου ή Ευαγγελικές Περικοπές (αμφότερα προγραμμένα από την ύλη του σχολείου»), βάζω τους μαθητές να αντιγράψουν και να διαβάσουν το κείμενο (για να «σπάσει» η γλώσσας τους) και στη συνέχεια προσπαθούμε να το μεταφράσουμε, για να κατανοήσουν την συνέχεια, το αδιάλειπτο της γλώσσας μας. Κατόπιν διδάσκω απλούς κανόνες τονισμού και, όσο εγκολπώνονται οι γνώσεις, προχωρούμε σε κλίσεις ουσιαστικών και ρημάτων. (Τις πιο απλές και ομαλές μορφές των κλίσεων).
Τι παρατήρησα κατά την διάρκεια της διδαχής των αρχαίων ελληνικών; Οι μαθητές μου με ζήλο, μεράκι, φιλότιμο, θα έλεγα και συγκίνηση, προσεγγίζουν τα προγονικά θησαυρίσματα. Καμαρώνουν κιόλας, γιατί σʼ αυτούς έλαχε η τιμή να είναι οι κληρονόμοι της εξαίσιας γλώσσας. Τους διαβάζεις «και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον μετά της Μαρίας της μητρός αυτού και πεσόντες προσκύνησαν αυτώ…», από το κατά Ματθαίον, το κατανοούν αμέσως και χαίρονται. Και πώς αλλιώς. Μιλούν την γλώσσα των αγγέλων, την ελληνική «επειδή οι άγγελοι δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική». (Βρεττάκος, «Η ελληνική γλώσσα»).
Επιπροσθέτως την ώρα του μαθήματος επικρατεί απόλυτη ησυχία, σχεδόν ευλαβική. Γιατί; Διότι, κατʼ αρχάς, τα κείμενα μοσχοβολάνε από αξίες. Δεύτερον. Όταν ζητάς από τους μαθητές να γράψουν τη λέξη, για παράδειγμα, «υγρός», πρέπει να σκεφτούν δύο κανόνες. Την δασεία του ύψιλον και την οξεία της βραχύχρονης συλλαβής. Έξοχη διανοητική άσκηση. Ο νους πειθαρχεί, δεν αλητεύει εδώ κι εκεί. Και το σημαντικότερο, όπως προείπα, γεμίζει χαρά η υποτυπώδης αυτή μάθηση τα παιδιά. (Το πλατωνικό «τέρπειν και διδάσκειν»).
Σήμερα τα σχολεία υποφέρουν από απειθαρχία, γιατί δεν την αντικρίζουν πουθενά τα παιδιά. Το κύρος των δασκάλων είναι ανύπαρκτο, λόγω αδιαφορίας ή και ανικανότητας - τέχνη το διδάσκειν – τα βιβλία, με την παρδαλή ύλη τους, αποβαίνουν συντελεστές και πολλαπλασιαστές της περιρρέουσας ασημαντοκρατίας. Απαχαυνώνουμε τους μαθητές μας διδάσκοντάς τους κάτι έντυπες λίγδες – «μακαρόνια με κιμά» ή «οδηγίες χρήσης καφετιέρας» - και ουσιαστικά τους περιφρονούμε.
Γράφει σοφός άνθρωπος: «Όταν ο κουκουλοφόρος νεαρός - μαθητής πετροβολεί μια τζαμαρία, αναγκάζει τα αντικείμενα να τον χειροκροτήσουν ή να τον προσέξουν, μια και οι πάντες τον αγνοούν» και κυρίως το σχολείο. Πώς, αλήθεια, μπορεί να εξηγηθεί η σύλληψη μαθητών Δημοτικού για βιοπραγίες;
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου