πόσα μετράτε;
-87
...εσύ;
-94.
...κοντεύουμε...ε; ...τι λέτε;
-δε βαριέσαι.. ήλθον, είδον και απήλθον.
στιχομυθία 2 ηλικιωμένων αντρών στο λεωφορείο, σήμερα.
καθόντουσαν απέναντι.
άγνωστοι μεταξύ τους.
ο ένας (ο νεότερος :)
ήταν στυλάτος,
τραγιάσκα, πουκάμισο λευκό
και φαρδιά μπλε υφασμάτινη γραβάτα,
δεν εδειχνε τα χρόνια του.
είχε μια σπιρτάδα στο βλέμμα κι ένα χαμόγελο, χάρμα!
o άλλος, πιο ταλαιπωρημένος απ'τη ζωή
άλλα είχε αξιοπρεπή εμφάνιση.
Καλοσιδερωμένο πουκάμισο
υφασμάτινο καφέ παντελόνι με τσάκιση.
Χαιρόταν τη...διαδρομή, αυτή την ηλιόλουστη μέρα
-...από πού είστε;
(συνέχισαν τη συζήτηση)
Αργά το απόγευμα, σ' ένα άλλο λεωφορείο
άδεια βλεμματα, κουρασμένα πρόσωπα
κοιτούσαν το κενό, έξω απ'το παράθυρο,
μέσα στον εαυτό τους, και τα προβλήματα.
καμία διάθεση για επικοινωνία
ούτε καν για μια σιωπηρή ματιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου