Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Ο μικρός Αλή



Έπλενε τα τζάμια,

Όλο το πρωί

Δίπλα στα φανάρια

Πούλαγε λουλούδια,

Ο μικρός Αλή

Τα βράδια στις ταβέρνες




Ξέφευγε τα μπλόκα

της αστυνομίας

Ο μικρός Αλή,

Πήδαγε τις μάντρες



Έκλαιγε τα βράδια

μέχρι την αυγή

Μέσα στα σκοτάδια

Ο μικρός Αλή

Έβλεπε στον ύπνο του,

Τη μικρή Φατμέ

Πρόσωπο φεγγάρι



Σταυρώστε τον

εφώναξαν

Φαρισαίοι αστοί,

Θρήσκοι, πατριώτες

Στο μικρό Αλή

Είδαν απειλή

Θρησκείας, κοινωνίας,

τάξης



Γύρισε στις θάλασσες,

Κάτω απ' τη βροχή

Στο κύμα του Αιγαίου

Γαντζώνονταν στα βράχια

Ο μικρός Αλή

Κοιμόνταν στα αμπάρια,



Φλέγεται το μέτωπο

Καίγεται το σώμα

Κρεμάστηκε σε ένα γκρεμό

Ο μικρός Αλή

Έγινε ποτάμι

Χάθηκε στη θάλασσα



Πλήρωσε με τη ζωή,

Ο μικρός Αλή

Το όνειρο να ζήσει

Του Γιάννη Ποταμιάνου

2 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Ο μικρός Αλή δικαιούται όπως το δικό μου παιδί, ζεστή αγκαλιά, ΄ζεστό σπίτι, ζεστό φαγητό και καμιά έγνοια για τον επιούσιο..
Φταίμε όλοι που ο μικρός Αλή κρυώνει, πεινάει και είναι Μόνος!

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ είπε...

Συμφωνώ καλή μου Ρεγγίνα!!!Δυστυχώς όμως επισημαίνονται μόνο τα δικαιώματα που έχουν αυτά τα παιδιά. Σπάνια ακούς για το χρέος το δικό μας. Την ΑΓΑΠΗ...

Να περνάς καλά.