Πάσχα Κυρίου, Θεσσαλονίκη, 19 Απριλίου 2009
Αγαπητοί μου εν Κυρίω Αδελφοί και Αδελφές, Χριστός ανέστη!
…Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω κάποιους ιερούς χαρακτηρισμούς της μεγάλης αυτής Εορτής και να τους υποβάλω στην αγάπη σας. Όλοι οι χαρακτηρισμοί αυτοί έναν έχουν σκοπό, τον οποίο μας τον πληροφορεί ο ιερός Υμνωδός: «Πάσχα πάντας αγιάζον πιστούς». Ο αγιασμός όμως αυτός δεν γίνεται αυτομάτως και χωρίς να το ξέρουμε, αλλά με συνειδητή και εκ μέρους μας προσπάθεια, ώστε τα μηνύματα αυτά να γίνουν ζωή μας με τη χάρη του Κυρίου μας.
Μια βασική αλήθεια που τονίζεται σ’ αυτά τα μηνύματα, είναι η ενδυνάμωση της πίστεώς μας, ότι δηλαδή «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχής». Μια άλλη αλήθεια· «Μεθ’ ημών αψευδώς επηγγείλατο έσεσθαι» ο Κύριος. Υποσχέθηκε ο Κύριος, που δεν λέει ποτέ κάτι, που θα διαψευσθή, ότι θα είναι μαζί μας πάντοτε, όσο διαρκεί ο παρών κόσμος με τη δυνατότητα να μεταπηδήσουμε στην Βασιλεία του αναστάντος Χριστού, που θα είναι αιώνια. Θα έχη δηλαδή αρχή, αλλά ποτέ τέλος. Γι’ αυτό επιβάλλεται ο καθαρμός των αισθήσεων μας με αγώνα νεκρώσεως του παλαιού μας ανθρώπου. Καρπός δε αυτής της προσπάθειάς μας θα είναι η ειρήνευση της ζωής μας με τη χάρη του Κυρίου μας ως του μόνου Παντοδύναμου. Και επί πλέον η μόνιμη εγκατάσταση στην ψυχή μας της αγάπης.
Η προσωπική μας πρόοδος της αγάπης μέσα μας θα μας συνδέη περισσότερο με τους πιστούς και αγαπητούς αδελφούς μας, ώστε «εν χαρά αλλήλους (να) περιπτυσσώμεθα», αλλά και να μπορούμε να λέμε και «τοις μισούσιν ημάς συγχωρήσωμεν πάντα τη αναστάσει». Θρονιάζοντας μέσα μας μόνιμα την αγάπη αυτή, που «ουδέποτε εκπίπτει», δεν ξεπέφτει ποτέ, αλλά μένει για πάντα και στον παρόντα αιώνα και στην αιωνιότητα.
Αυτά, αγαπητοί μου εν Χριστώ αναστάντι σημειώνω στην αγάπη σας, στα πεταχτά, μια που ο χρόνος δεν μου επιτρέπει για κάτι πιο συστηματικό και προσεγμένο.
Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να σας ευχαριστήσω «εκ ψυχής» τον καθένα χωριστά και όλους μαζί για την αγάπη, που δείξατε με πολλούς τρόπους και προ πάντων με τις πολύτιμες προσευχές σας για την ελαχιστότητά μου. Ο Κύριος να σας την ανταποδίδη μυριοπλάσια και με κάθε τρόπο.
Επειδή είναι αβέβαιη η έκβαση της υγείας μου, που ίσως απαιτήση περισσότερον από τον μέχρι τώρα χρόνο, γιατί καλή δεν πρόκειται να γίνη, εκτός αν η αγαθότητα του Θεού ευδοκήση για κάτι, που ανθρωπίνως δεν προβλέπεται, θα σας παρακαλούσα θερμά ετούτο: Μη διστάζετε να απευθυνθήτε σε Πνευματικούς, στους οποίους θα επαναπαυθήτε και θα εμπιστευθήτε την συνέχιση της εν Κυρίω πνευματικής σας πορείας. Έχετε όλη την ευλογία να προχωρήσετε αδίστακτα, γιατί ο υποφαινόμενος σήμερα ζη στοιχειωδώς και αύριο φεύγει για πάντα. Αυτό όμως δεν πρέπει να εμποδίση την πρόοδό σας στην πνευματική σας πορεία. Σκοπός της πνευματικής πορείας δεν είναι η προσκόλληση σε πρόσωπα, που σήμερα ζουν και αύριο πεθαίνουν ή αχρηστεύονται για ιερό έργο χειραγωγίας ψυχών, αλλά η ένωση όλων μας με τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό προσευχή όλων μας και στο ζήτημα αυτό είναι η θερμή δέηση: «Κύριε, γνώρισόν μοι οδόν εν η πορεύσομαι»· γνώρισέ μου, Κύριε, το δρόμο που πρέπει να βαδίσω και στο ζήτημα ευρέσεως του Πνευματικού, που χρειάζομαι. Το ίδιο κάνει για όλους σας αυτός που υπογράφει το παρόν μήνυμα. Γι’ αυτόν πολύ μεγάλη του χαρά θα είναι η πρόοδος σας εν Χριστώ και όχι η προσκόλληση σε πρόσωπα, άρα και στον υποφαινόμενο, ώστε να δοξάζεται ο Κύριος, στον οποίο αρμόζει όλη η τιμή και η αφοσίωση μέχρι τέλους με όλη την καρδιά μας. Αμήν.
Σας χαιρετώ όλους και όλες με όλη μου την αγάπη εν Χριστώ.
ίερομ. Ευσέβιος, α., κεχριαΐος μοναχός
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου