Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009
χωρίς τίτλο
Όλη η γειτονιά αντηχεί από τους κακούς,κάκιστους ήχους μιας εχθρικής προς το αφτιά μου μουσικής.Ώρα να κλείσουν τα παράθυρα.Η παράσταση ήταν καλή και τελείωσε.
Η παράσταση ήταν πολύ αληθινή για κάποιους που δεν μπορουν να αντέξουν την αλήθεια.Είναι σκληρή άλλωστε.Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις όσο μεγαλώνεις.
Και ή την αποζητάς πέφτοντας στην παγίδα της ή την ξεχνάς μια για πάντα.
Κι αν προβληματιστείς ποτέ,μην ανησυχείς.
Με ξεκούραση και λίγη αντιβίωση θα σου περάσει.
Κι αν σου φανεί ποτέ ψεύτικη αυτή η εποχή μην τρομάζεις.
Απλά είναι καιρός να αλλάξεις τα κριτήριά σου.
Και μην αναρωτιέσαι αν είμαι καλά.
Όποιος είναι καλά δεν κάθεται μπροστά σε μια φωτεινή οθόνη.Ζει.
Απλά μερικές φορές είναι πιο απλό να σταματάς τον χρόνο μέσα σε άκαμπτες λέξεις και βλακώδεις προτάσεις
.Ο υπολογιστής άνοιξε πριν λίγο με σκοπό να παρακολουθήσω τον τελικό τέννις στην αμερική
.Αλλά οι αμερικάνοι μας τα χάλασαν πάλι.
Μα αν ήμουν εκεί,αγαπητοί μου,τί να την κάνω τη μετάδοση μέσω ίντερνετ?!Και τώρα παρακολουθώ το σκορ μέσω της ιστοσελίδας.Δεν ξέρω τί μ'έπιασε σήμερα.Ίσως το έργο μου ξύπνησε πρεισσότερα πράγματα απ'ότι φανταζόμουν.Κι ας μην ενθουσιάστηκα για άλλη μια φορά.Δεν ενθουσιάζομαι εύκολά βέβαια.Ίσως και ποτέ.Ένας κύκλος τελείωσε.Καιρός του ήταν.ΚΑληνύχτα λοιπόν και καλά ταξίδια στα αχαρτογράφητα νησιά του μυαλού και της ψυχής μας*.
*Από κείμενο του Καρόλου Κουν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου