Κάποτε σε ένα χωριό ήταν μία οικογένεια που είχε έναν
γεροδεμένο γιο .Η δουλειά που έκανε ο πατέρας ήτανε να
κόβει ξύλα από το δάσος και να τα πουλά για το τζάκι,
είχε και ένα γαϊδουράκι για να τα φορτώνει και απασχολούσε
και των γιο του .Ξεκίνησαν λοιπόν το πρωί για δουλεία ο γιος
καθότανε επάνω στο γαϊδουράκι και ο πατέρας πήγαινε πεζός ,
τους είδε ένας και είπε :
Σαν δεν τρέπεται ο γιος να είναι καβάλα στον γάιδαρο και
να αφήνει τον πατέρα του να περπατάει ;
Αυτό έφτασε στα αυτιά του πατέρα και ανεβαίνει αυτός και
κατεβαίνει ο γιος περπατώντας ,τους βλέπει κάποιος και λέει :
Σαν δεν τρέπεται ο πατέρας να αφήνει τον γιο του το καμάρι του
που κάνει την περισσότερη δουλειά να περπατάει ;Τι να πω .
Φτάνει και αυτό στα αυτιά πατέρα και γιου ,και είπε ο πατέρας
θα ανέβω και εγώ στον γάιδαρο .
Εκεί που πηγαίναν τους βλέπει κάποιος και του χαιρετά καλημέρα τους λέει να είστε πάντα καλά .Καλημέρα του λένε
με χαρά και συνέχισαν τον δρόμο τους ποιο κάτω τους βλέπει
μία και λέει :Σαν δεν τρέπονται τα βόδια!!!! δεν λυπούνται τον
καημένο γάιδαρο να τους κουβαλά τα ξύλα να κουβαλάει και
αυτούς τροπή! τροπή τους .
Αφού το άκουσαν και αυτό είπανε να κατεβούν και η δύο από
τον γάιδαρο και να πάνε πεζοί .Εκεί που περπατούσαν τους
βλέπει μία κάνει το σταυρό της ειρωνικά λέγοντας :
Κύριε ελέησον πρώτη φορά βλέπω τόσο χαζούς ανθρώπους
να έχουν γάιδαρο και να πάνε με τα πόδια ;!
Βλέπεται όλοι είπανε κάτι κακό για τους ήρωες της ιστορίας
εκτός από έναν που ήταν καλοπροαίρετος ,τους είπε καλημέρα
του θεού και να είναι καλά ,αυτός ήτανε πραγματικά ένας
ευλογημένος άνθρωπός ,έτσι πρέπει να είμαστε και εμείς να μην
ασχολούμαστε με τους άλλους ψάχνοντας να τους βρούμε κάτι
και καλά κακό ,χωρίς να βλέπουμε τα δικά μας ελαττώματα;....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου