Για τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη.

Η Ζάν ντ’ Άρκ (η Ιωάννα της Λορένης) κάηκε πάνω στη πυρά των βιαστών της Ρωμηοσύνης.

Ο father John S. Romanides, ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης αναλώθηκε στο πυρ του φλογερού του καημού για τη Ρωμηοσύνη.

Η νεαρή ρωμαίισα της Δύσης με τη θυσία της συνετέλεσε στη διάσπαση του Αγγλοσαξωνικού κέντρου εξουσίας και αυτή η διάσπαση άνοιξε το δρόμο για το μεγάλο σεισμό της γαλλικής Επανάστασης. Το 19ο και 20ο αιώνα, σείστηκαν τα θεμέλια της Φραγκοσύνης, της παραδοσιακά άρχουσας τάξης της Δύσης, και μεγάλο μέρος του οικοδομήματος γκρεμίστηκε. Ο Διαφωτισμός μπορεί να μη κατάφερε να φωτίσει το σκότος των θνητών, να βρει την ανθρωπιά (γιά την οποία τα εκατομμύρια των πολιτών της Δύσης και όλου του πλανήτη, διψούν) αλλά τα θεμέλια των αρχαίων ρωμαϊκών ναών παραμένουν και περιμένουν ... στις βάσεις των Γοτθικών, των Νορμανδικών, των Φράγκικων μεγαθηρίων. Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι.

Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης αποκωδικοποίησε το επτασφράγιστο μυστικό της μεγαλύτερης επιχείρησης πολιτισμοκάθαρσης που έγινε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας και δίδαξε ότι η φώτιση δεν έρχεται ούτε μαγικά ούτε εγκεφαλικά παρά μόνο μετά την απαραίτητη προπόνηση, όταν με τον καιρό αρχίσει η θεραπεία του θνητού και το φθαρτό σαρκίο ενδύεται την άκτιστη ευπρέπεια μέσ’ από πόνο και ιδρώτες.

Υπήρξε επιστήμων, καλλιτέχνης επιστήμων, οραματιστής, σχεδόν προφήτης, σκαπανεύς της λεγόμενης ακαδημαϊκής θεολογίας και της ιστορίας κι ας κάποιοι σκαφτιάδες του χώρου εθελοτυφλούν και σιωπούν. Θα λαλήσει ο ουρανός.

Η δίστομος μάχαιρα του Λόγου θα λευτερώσει τους εν κοιλία θηρίου, κείμενους θνητούς και το γνωστό παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας ο μεγαλύτερος εφιάλτης της ανθρωπότητας, θα έχει αίσιο τέλος.

Τον τελευταίο καιρό τον στενοχώρησε η επίθεση που δέχτηκε εκτός των άλλων και εκ δεξιών … την ένοιωσε σαν κάτι άκομψο, τραχύ. Υπάρχει ένα στυλάκι που ενδημεί σ’ όλους τους χώρους. Φοριέται από προοδευτικούς ή συντηρητικούς, παραδοσιακούς ή εκσυγχρονιστές, επαρχιώτες ή πρωτευουσιάνους, κοσμοπολίτες ή αποτραβηγμένους, πλαδαρούς ή γυμνασμένους. Το Στύλ αυτό θα μπορούσε να ελέγξει το Χριστό για ασυνέπεια που δεν έστρεψε και την άλλη σιαγόνα, όταν Τον ράπισε ο δούλος του αρχιερέα ... Μακάρι ν’ αποφύγουμε του Χάμ τη καταδίκη.

Ρωμηός ... κοσμοπολίτης, το πιο επικίνδυνο είδος δηλαδή, δίδαξε και έδειξε λόγοις τε και εικόναις, ότι μπορεί ο χριστιανός, ο ρωμηός, ο βαλκάνιος, ο έλληνας, ο μακεδόνας, ο εδεσσαίος, ο πολίτης του κόσμου, ο καθείς, να περπατάει με ψηλά το κεφάλι, με αξιοπρέπεια, γκρεμίζοντας τις τύψεις και τις ενοχές που σωρεύουν ύπουλα του κόσμου οι δυνάστες στα κεφάλια των θνητών, μ' ανόητους εθνικισμούς, κτηνώδης ρατσισμούς και πνιγηρούς ηθικισμούς.

Το βλέμμα τ’ Αετού σ’ Ανατολή και Δύση, το δένδρο της ζωής στα έγκατα της γης καλλιεργεί κι’ ανθεί και φέρει κι’ άλλο.

Όφις δήξας Καππαδόκην έθανεν.

Είθε ο Συντρίψας την κεφαλήν του όφεως, ο Γιαχβέ, ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος, ο Κύριος της Δόξης να δοξάσει τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη.


Διονύσης Παπαχριστοδούλου