Μου αποκαλύπτετε μια όχι τόσο ευχάριστη κατάσταση του εαυτού σας, χωρίς όμως να καθορίζετε ακριβώς τι σας συμβαίνει. Η μεταβολή εσωτερικών καταστάσεων και διαθέσεων είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε όλους, όπως ακριβώς και στην φύση άλλοτε έχουμε μια ολόλαμπρη μέρα, άλλοτε μια συννεφιασμένη και άλλοτε καταιγίδες και κεραυνούς.Αλλά να: Εξομολογηθήκατε, κοινωνήσατε και η ψυχική ειρήνη βασίλεψε και πάλι μέσα σας. Αντιλαμβάνεσθε απ’ αυτό, που πρέπει να καταφεύγετε για να λάμπει στον ορίζοντα της ψυχής σας ολόφωτος ο ήλιος.
Για μια περισσότερο αποδοτική εξομολόγηση σημειώνετε όλα όσα συνειδητοποιήσατε σαν αμαρτίες και πλησιάζοντας τον πνευματικό σας πατέρα παρακαλέστε τον να του τα πείτε όλα από τις σημειώσεις. Μετά μπορεί είτε εκείνος μόνος του να σας ρωτήσει για κάτι ακόμη, είτε εσείς να του προτείνετε να σας ρωτήσει.
Φεύγοντας μετά από μια ειλικρινή και ταπεινή εξομολόγηση, νοιώθετε ανάλαφρος, σαν ν’ απορρίψατε από πάνω σας ένα δυσβάστακτο φορτίο.
Ο φόβος του θανάτου είναι σωτήριος. Εσείς όμως τον στερείσθε, διότι δεν ελπίζετε στην σωτηρία. Η ελπίδα στον σωτήρα Χριστό δεν εξαφανίζει τον φόβο του θανάτου.
Να σκέπτεσθε συχνά τον θάνατο και όλα τα επακόλουθα του. Απ’ αυτά να βγάζετε χρήσιμα συμπεράσματα και να τρέφετε μέσα σας εγκάρδια αφοσίωση στο θέλημα του Θεού».
«Εφ’ όσον εξομολογηθήκατε και λάβατε την άφεση, ειρηνεύετε και ευχαριστείτε τον Κύριο. Βέβαια ο εχθρός σας δημιουργεί σύγχυση και αμφιβολίες, εάν ήταν έγκυρη η συγχώρηση. Έχετε υπ’ όψιν σας ότι η συγχώρηση είναι πάντοτε έγκυρη, ανεξάρτητα από το πρόσωπο του πνευματικού που την έδωσε. Στο μυστήριο της εξομολογήσεως είναι παρών ο ίδιος ο Χριστός. Ακούει με την ακοή του πνευματικού και δίνει την συγχώρηση με την δική του φωνή».
«Ο φόβος και η ανησυχία που σας έρχονται κατά την προετοιμασία σας για να μεταλάβετε, υποθέτω ότι προέρχονται από τον εχθρό της σωτηρίας μας. Φαίνεται ότι έχει κάποιο μερίδιο μέσα σας. Η εξομολόγηση και η θ. Κοινωνία τον ζεματάνε και τον διώχνουν. Και αυτός προβλέποντας το, σηκώνει συναγερμό. Εσείς όμως μην απομακρύνεστε από την μνήμη του Θεού και την ενθύμηση του θανάτου… Και αυτό όχι μόνο κατά την διάρκεια της ετοιμασίας για την θ. Κοινωνία, αλλά πάντοτε».
«Ο Κύριος να σας ευλογεί. Απευθύνεστε σε μένα, ενώ θα έπρεπε να συμβουλευτείτε τον πνευματικό σας. Δεν είναι σωστό να καταφεύγετε πότε στον ένα και πότε στον άλλο. Ο Θεός όρισε υπεύθυνο σύμβουλο για τον καθένα τον πνευματικό του πατέρα, που συνήθως είναι ο ιερέας της ενορίας του. Ο Κύριος να σας ελεεί και να σας σώζει».
«Να μεταλαμβάνετε συχνά τα Άχραντα Μυστήρια εφ’ όσον ο πνευματικός σας το επιτρέπει. Προσπαθήστε όμως να προσέρχεσθε πάντοτε με την ανάλογη προετοιμασία, με φόβο και τρόμο και όχι τυπικά και από συνήθεια.
Συνηθίσαμε και δεν σκεπτόμαστε καθόλου τις ζωογόνες ευεργεσίες του ήλιου. Έτσι υπάρχει κίνδυνος να συνηθίσουμε τα Άχραντα Μυστήρια και να κοινωνούμε αδιάφορα…
Σας ενοχλεί ο σαρκικός αδελφός σας; Να τον λυπάστε και να προσεύχεσθε γι’ αυτόν. Να του πείτε: «Εάν θέλεις να με επισκέπτεσαι, μην ανοίγεις θρησκευτικές συζητήσεις, γιατί απ’ αυτές τίποτε δεν καταλαβαίνεις. Κι αν τολμήσεις να μιλήσεις περιφρονητικά για τον Θεό και τα θεια πράγματα, θ’ αναγκασθώ να σε διώξω και να σου απαγορέψω να ξαναπατήσεις εδώ».
Καλά κάνετε που δεν τον δέχεσθε πάντοτε. Αλλά κι αν τελείως του απαγορεύατε να έρχεται, δεν θα ήταν ούτε συμφορά ούτε αμαρτία».
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου