Όσο περνάει ο καιρός διαπιστώνω πόσο ανόητο είναι το να κρίνεις τον άλλο, να τον κατακρίνεις.Άλλο να κάνουμε αυτοκριτική, με καλή καλή πρόθεση να διακρίνουμε, να αξιολογούμε το περιβάλλον μας, να κρατάμε αποστάσεις όπου χρειάζεται, να κατανοούμε και να προχωράμε.
Έχουμε νιώσει ντροπή κι ανωριμότητα κρίνοντας ανθρώπους για πράγματα που κι εμείς κάναμε αργότερα ή διαπιστώνοντας στη συνέχεια τι κρυβόταν πίσω από την κάποια συμπεριφορά τους.
Έχουμε νιώσει και βαθιά ευχαρίστηση όταν μετά από αρκετές γκάφες καταφέραμε να δείξουμε κατανόηση.
Σημαντική η γενναιοδωρία αισθημάτων και έργων -με σοφία ενεργώντας.
Η ενέργεια της προσφοράς επιστρέφει στον αποστολέα.
Ευλογημένοι οι άνθρωποι που βρίσκουν τη δύναμη-κουβαλάμε πολλά ο καθένας μας-και απεγκλωβίζονται από το «εγώ» τους και περπατάνε βήματα πιο πέρα.
“ Πολλά μικρά πράγματα, από πολλούς μικρούς ανθρώπους σε πολλούς μικρούς τόπους, μπορούν να αλλάξουν το πρόσωπο του κόσμου.”
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου