Παντάνασσα Λήθη

Είναι τα χέρια σου

που αγγίζουν

και αποκτάει

αποτύπωμα η επιθυμία

Κι αν κρύβεσαι

στις ρωγμές των ημερών

η οσμή της πράξης

πάντα θα σε προδίδει
Και θα λυσσάνε τα κυνηγόσκυλα

των λέξεων

να σε κατασπαράξουν

Κι ούτε πυράνα εξιλεώσει

ούτε άνεμος να κρύψει τα σημάδια σου
Μόνο στη θάλασσα

θα επιτρέψω

τα ίχνη σου να σβήσει

Την πάνσεπτη

της λήθης
Με την αρμύρα των δακρύων της.

Γιάννης Τόλιας