Πορτρέτο

Αντιλαλεί η προσευχή
στης παρθενίας τ΄άστρο
οι άγγελοι στο θρόνο σου
με προσκάλεσαν να΄ ρθω.
Που να σταθώ; ερώτησα·
πώς να κοιτώ το θρόνο;
το έλεος, εζήτησα
Παντάνασσα μου, μόνο.
Λάμπει , η εικόνα, μ΄ ευλογά
αστράφτει η καρδιά μου,
η θλίψη φεύγει μακριά
και βρίσκω τη χαρά μου.
Βασιλική η όψη σου
και θεία, η θωριά σου·
το πρόσωπο σου, αδύνατον
χέρια θνητού, να φτιάξουν.
Γλυκύτατη, είναι η μορφή
Παραμυθία στον πόνο,
βάλσαμο και παρηγοριά
αυτό, ζήτησα μόνο.
Δεσποτικά εγκόλπια
σταυροί και δακτυλίδια
δάκρυα, πόνου αμέτρητα
χίλια καρδιάς στολίδια.
Βατοπαιδίου, Παντάνασσα
μάτια εις τη ψυχή μου
δώσε. ή μείνε Άνασσα
για πάντα εσύ μαζί μου.

Μνάσων, ο αρχαίος μαθητής