Χορεύουν δίπλα μου, παράφοροι χειμώνες
και πεφταστέρια που μου δείξαν το φεγγάρι.
Δίπλα στο τζάκι βυθισμένος για αιώνες,
να ωριμάζω σαν παλιό κρασί μες το κελάρι.
Μέσα απ'τη φλόγα ξεπηδά, ακόμη η μορφή σου
κι όπως συνήθως έρχεσαι και μου κρατάς το χέρι.
Το σώμα σου είναι αδειανό, μα όχι κι η ψυχή σου
και στη παλάμη μου άφησες ακόμα ένα αστέρι.
Δίπλα στο τζάκι έμεινα για πάντα βυθισμένος,
να βλέπω απ'το παράθυρο τον χρόνο να κυλάει.
Κάτασπρος, βουβός μα πάντα ευτυχισμένος
αφου το βλέμμα σου ένοιωθα να μου χαμογελάει.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου