Οι «επαναστάτες» των νεοταξικών προσταγών!!!

35 χρόνια, στο κοινοβουλευτικό καθεστώς της μεταπολίτευσης, οι πάντες τρέχανε να φιλήσουν το χέρι της Εκκλησιαστικής ιεραρχίας…
Ορκιζόντουσαν στη Βουλή με «θρησκευτική» και «εθνική ευλάβεια»: υποκριτικά βέβαια, αλλά τότε ΟΥΔΕΙΣ είχε διανοηθεί να «δηλώσει» την «επαναστατικότητά» του ενάντια στα εθνικά σύμβολα και θρησκευτικά έθιμα.

Οι πρώτες «επαναστατικές αμφισβητήσεις» των εθνικών και Ορθόδοξων θεσμών, συμβόλων και εθίμων, άρχισαν επί Σημίτη, όταν δηλαδή το πρόσταξαν τα πλανητικά κέντρα της παγκοσμιοποίησης: όταν η Ορθοδοξία και κάθε τι το «εθνικό» μπήκαν στο στόχαστρο της Νέας Τάξης.
Όταν η έννοια του έθνους και η συνυφασμένη με αυτό έννοια της Ορθοδοξίας έπρεπε να εξαλειφθούν γιατί αποτελούσαν ιστούς συλλογικής συνείδησης και μνήμης, δηλαδή ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στον οδοστρωτήρα της Νέας Τάξης. ΑΡΧΙΣΑΝ από τότε συστηματικά, σταθερά και ανελέητα οι επιθέσεις εναντίον της Εκκλησίας: Ξαφνικά ανακάλυψαν το «σκοταδισμό» της όλοι εκείνοι οι οποίοι μέχρι τότε την χρησιμοποιούσαν για καθεστωτική κατήχηση: Μια νεροποντή φωταδιστικών ομοβροντιών κατά της Ορθοδοξίας κατέκλυσε τα πάντα. Όλα τα «κακά» και τα «δαιμόνια» της ιστορίας και της κοινωνίας οφείλονταν, σύμφωνα με τις Νέες Φωταδιστικές Ιδέες, στην Εκκλησία!!! Την ίδια τύχη είχαν και όλα τα ιστορικά εθνικά σύμβολα και οι αγωνιστικές παραδόσεις: Από εθνικούς αγωνιστές, την ελληνική ιστορία, τη σημαία, τις εθνικές παρελάσεις, μέχρι οποιαδήποτε έννοια που σηματοδοτούσε την εθνική μας υπόσταση…

Τώρα οι «επαναστάτες» των πλανητικών, ιμπεριαλιστικών προσταγών, σηκώνουν «μπαϊράκι» και μέσα στο «εθνικό κοινοβούλιο». Τώρα θυμήθηκαν την αντιστασιακή τους «αντάρτικη» ενηλικίωση…

Μια «ανταρσία» που περιορίζεται στην επιδεκτική περιφρόνηση των εθνικών κοινοβουλευτικών κανόνων. Είναι τόσο υπόδουλοι «επαναστάτες» που εξαντλούν την «επαναστατικότητά» τους στο να μη σηκώνουν το χέρι στην ορκωμοσία!!! Εκτελούν δουλικά όλες τις ντιρεκτίβες του πλανητικού κράτους και προωθούν με φανατισμό τα ιδεολογήματά του και το παίζουν επαναστάτες στην ορκωμοσία!!! Φιλάνε κατουρημένες ποδιές και γλείφουν ασύστολα προς πάσα κατεύθυνση για να εκλεγούν και κάνουν τους «θιγμένους» με το να υποκλιθούν στα εθνικά κοινοβουλευτικά έθιμα. 35 χρόνια σαν θλιβεροί δούλοι σηκώνανε το χέρι (τότε δεν «θιγόντουσαν» από τη θρησκευτική τελετή) και ξαφνικά «ανακάλυψαν» τον απαρχαιωμένο θεσμό…

Και άθλιοι και θλιβεροί δούλοι των νεοταξικών προσταγών: Και όπως πάντα στην πρωτοπορία όλοι αυτοί που παρέχουν το «αριστερό» άλλοθι: «αριστεροί», «προοδευτικοί» και «εκσυγχρονιστές»…

Διαβάστε τα παρακάτω από το «Κλασσικοπερίπτωση»: http://www.klassikoperiptosi.blogspot.com/ Ορκωμοσία στη Βουλή:"Ο χυλός της παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να μαγειρευτεί καλά αν δε λιώσουν οι νευρώνες και μυώνες της πολιτιστικής μας ιδιοσυγκρασίας" http://misha.pblogs.gr/2009/10/o-neos-antihristianismos-sta-ypoyrgika-edrana.html Η χτεσινή εικόνα στη Βουλή ήταν χαρακτηριστική. Πολλοί υπουργοί αρνήθηκαν να σηκώσουν το χέρι για να ορκιστούν. Ούτε απήγγειλαν το κείμενο τού όρκου. Προφανώς όχι γιατί είναι ζηλωτές του ευαγγελικού παραγγέλματος που απαγορεύει ρητώς τον όρκο, αλλά τηρώντας μιά στάση αντιρρησία συνείδησης , επειδή διαφωνούν με την εμπλοκή της Εκκλησίας στα τελετουργικά της κρατικής διοίκησης.

Μαζί τους οι νεοσταλινικοί του ΚΚΕ και οι εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Επιθυμούν κατ΄αρχήν ένα άθρησκο κράτος, oυσιαστικά αναπαύονται σε ένα άθεο κράτος, ένα κράτος κατ΄απομίμηση των πρώην κομμουνιστικών καθεστώτων στο οποίο η θρησκευτικότητα θεωρείτο κάτι σαν ψώρα.

Ο στενός φίλος του νέου πρωθυπουργού και υφυπουργός κ.Σιφουνάκης το είχε πει ξεκάθαρα όταν άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο να αφαιρεθεί ο σταυρός ακόμα και από τη σημαία μας.

Ο αντιχριστιανισμός έρχεται και στα καθ΄ημάς ως εισαγόμενο εκ της Εσπερίας (την οποία ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ονόμαζε «Λευκή Δαιμονία» ) φρούτο.

Είναι απαίτηση της νέας παγκόσμιας θρησκείας της μαμωνολατρείας και του τεχνοκρατικού επιστημονισμού

Ο χυλός της παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να μαγειρευτεί καλά αν δε λιώσουν οι νευρώνες και μυώνες της πολιτιστικής μας ιδιοσυγκρασίας που είναι η παράδοση της Ρωμιοσύνης.
η Ορθόδοξη Εκκλησία πιεζόμενη από το κύμα της εκκοσμίκευσης θα μπεί νομοτελειακά στη γωνία του κοινωνικού βίου, εφόσον δεν προκύψουν έκτακτες καταστάσεις. Ίσως κάτι τέτοιο να είναι πλέον απαραίτητο ώστε οι ποιμένες μας να ξαναβρούν τις συντεταγμένες της εν Χριστώ διακονίας, μακρυνόμενοι από εξουσιαστικές νοοτροπίες και διαπλοκές, και ενθυμούμενοι τις υποσχέσεις της ακτημοσύνης, παρθενίας και υπακοής που έδωσαν όταν έγιναν μοναχοί.


πηγή