Το δένδρο του ίσκιου σου
όταν κλαδεύεις άκαιρα
ο καυτός ήλιος σένα θα πυρπολύσει.
Το φίλο των ελέυθερων ωρών σου
όταν άκαιρα καταδίδεις,
ο φασισμός σε σένα ακουμπά.
Πιο άραγε δαιμόνιο κόμματος
την ομάδα σε σέκτα απεργάζεται;
Εμπιστοσύνη δεν στεριώνεις.
Ανάξιον εστί.
Όταν προπέτασμα καπνών
στη μάχη την τίμια
ως ασπίδα προβάλλεις,
βέλος καυτό θα δεχτείς.
Όμοια η παρέκκλιση η θεμελιώδης
καπνού σημείο συχνά
τη θέση παίρνει,
αν και άκυρο διαδίδεις.
Πολιτική δεν εκφράζεις.
Ανάξιον εστί.
Ο σύντροφος μόνος χάνεται πάλι
στις εαυτού καταδύσεις
και η απουσία αποκτά θέαση.
Οι σύντροφοι διασπούν υπογείως
συλλογικότητα χάριν ιδεοληψιών
από ττις κληρονομικές αφετηρίες,
και η ψήφος θήραμα γίνεται.
Οι υφάνσεις σχίζονται.
Ενότητα δεν ακουμπάς.
Ανάξιον εστί.
Μετάλλαξη διακονίας θεσμοποιείται
οσάκις η δύναμη προηγείται της πίστης
και ο θεσμός ισχύος σύμβολο
ως πτώση στο έξι σφραγίζει.
Εκκρεμές αιωρείται στους οφθαλμούς
της φαντασίας οργάνωση,
δήθεν απάντηση πνεύματος.
Απάντηση δεν αποτελεί.
Ανάξιον εστί.
Η λεύκανση σύμβολο καθαρότητας,
μα και αντινομίας ψυχής,
αισθητώς τα νοερά διατέμνει.
Το σαρκίο σύμβολο αγνότητας
αφουγκράζεται βρυχθμούς
των εγκάτων του είναι.
Η αναισθησία στην κρίση
ευκαιρία δεν λογίζεται.
Ανάξιον εστί.
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου