σκόρπια..

ΠΑΡΟΙΜΙΑ

Το πολύ φαΐ μπακιάζει και το λίγο μαραγκιάζει και το συχνομπουκουνάτο κάνει το κορμί δροσάτο

Δεν είναι καταπληκτικό που αυτή η παλιά παροιμία από τη Μήλο είναι σύμφωνη με τις τελευταίες τάσεις της διαιτητικής; Βέβαια, μπορεί να είναι προφανές ότι το λίγο φαγητό οδηγεί σε μαρασμό (μαραγκιάζει) και το πολύ αναγκάζει τον οργανισμό να δημιουργήσει αποθέματα λίπους σε γνωστά σημεία όπως η κοιλιά (μπακιάζει).

Αλλά η λαϊκή σοφία φαίνεται ότι είχε εμβαθύνει πολύ περισσότερο από τα προφανή: το «συχνομπουκουνάτο» που «κάνει το κορμί δροσάτο» δεν είναι τίποτε άλλο από τη μόνιμη επωδό των διαιτολόγων να τρώμε πολλές φορές και από λίγο. Βλέπετε, με αυτόν τον τρόπο διατηρούνται σταθερά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να φάμε σαν λύκοι.

Η ΧΑΖΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

Οι σταγόνες της βροχής μοιάζουν με δάκρυα; Οχι, στην πραγματικότητα μοιάζουν με φασόλια! Σας το χαλάσαμε, αλλά οι νόμοι της Φυσικής αδιαφορούν για τη δική μας αισθητική. Ετσι, σε μια ποσότητα νερού που πέφτει από ψηλά δρα η βαρύτητα, η τριβή και μια δύναμη λόγω της επιφανειακής τάσης. Η επιφανειακή τάση που προκύπτει από τη δομή του μορίου του νερού και από τις δυνάμεις μεταξύ των μορίων θέλει να δώσει στη σταγόνα σφαιρική μορφή. Καθώς όμως οι σταγόνες κατευθύνονται προς τα κάτω υφίστανται τη δύναμη της βαρύτητας αλλά και τις τριβές με τον γύρω αέρα. Ετσι, το κάτω μέρος της σταγόνας πλατύνεται και δεν θα ήμασταν ακριβείς αν λέγαμε ότι οι σταγόνες της βροχής είναι τα δάκρυα που κύλησαν από ένα θλιμμένο σύννεφο.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ

Ποιος είναι ο ισχυρότερος μυς του σώματος; Μην ψάχνετε στους τρικέφαλους και στον μέγα γλουτιαίο: ο ισχυρότερος μυς του σώματος είναι αυτός της γλώσσας! Είναι μάλιστα και ο μόνος που προσφύεται σε ένα και μόνο σημείο του οργανισμού.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΧΡΩΜΑ

Γιατί τα φύλλα των δένδρων αλλάζουν χρώμα το φθινόπωρο;

Είναι γεγονός ότι η αλλαγή στα χρώματα των φθινοπωρινών φύλλων δεν περνάει απαρατήρητη. Θα εκπλαγείτε όμως να μάθετε ότι τα φύλλα δεν αλλάζουν τίποτε! Ναι, τα καινούργια χρώματα που τέρπουν τα μάτια μας και κάνουν τις φθινοπωρινές βόλτες στην εξοχή τόσο ξεχωριστές είναι εκεί όλο τον χρόνο. Μόνο που δεν φαίνονται καθώς καλύπτονται από την πράσινη χλωροφύλλη, τη χρωστική που αξιοποιεί το ηλιακό φως για τη θρέψη των φυτών. Καθώς όμως η ηλιακή ακτινοβολία περιορίζεται και τα φύλλα ετοιμάζονται να πέσουν, η χλωροφύλλη παύει να είναι απαραίτητη και αρχίζει να αποσυντίθεται αποκαλύπτοντας τις υποκείμενες κίτρινες και πορτοκαλιές χρωστικές.

ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

Η Ελλάδα ρυπαίνει παντοιοτρόπως, το ξέρουμε. Αυτό που δεν ξέραμε είναι ότι το κάνει ακόμη και με τους διαγωνισμούς επιλογής πανεπιστημιακών καθηγητών! Στο τεύχος του «Νature» (10.9.2009, σελ. 167) δύο έλληνες επιστήμονες αναφέρουν ότι η υποχρεωτική κατάθεση των βιογραφικών και όλων των επιστημονικών εργασιών των υποψηφίων σε χάρτινες σελίδες (συνήθως τουλάχιστον σε 11 αντίτυπα) είναι εξαιρετικά ρυπογόνος. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, σε κάθε εκλογή ακαδημαϊκού δασκάλου μπορεί και να απαιτούνται κάπου 44.000 σελίδες που αντιστοιχούν σε εκπομπές 378 κιλών διοξειδίου του άνθρακα. Μέσα σε έναν χρόνο φοβούνται ότι ρυπαίνουμε σπέρνοντας 700 τόνους αερίων. Ενδεικτικό δε είναι το γεγονός ότι πανεπιστημιακός που κατέθεσε τις 66 εργασίες του σε 11CD, αποκλείστηκε!

Εύγε στην αμετανόητη πανεπιστημιακή κοινότητα.