Φυσικά όλοι μας γνωρίζουμε πως είναι όλα προ-κατασκευασμένα!
Απλώς ευνουχισμένοι από τις Αρετολογίες των πνευματικών Ιερέων, από την φυλάκιση της Θ. Ευχαριστίας στην εξομολόγηση, από την ερμηνεία της συνεχούς Μεταλήψεως σαν συνεχούς εξομολογήσεως χρησιμοποιούμε την γνώση μας με την αλάνθαστη μέθοδο της στρουθοκαμήλου.
Ανεχθήκαμε την ομοφυλοφιλία των Αρχιερέων μας, χωρίς να απαιτήσουμε ποτέ μας να βάλουμε το χέρι στην τρύπα σαν τον απόστολο Θωμά. Τώρα, αργά πια για Μετάνοιες, τρώμε χώμα, είμαστε αδύναμοι και απροστάτευτοι απέναντι στις πουστιές τους!
Τί είχε πει ο κακάσχημος Ζηζιούλας, η σύγχρονη εικόνα της κακιάς μας μοίρας, στην τελευταία του συνέντευξη; "Εγώ προσωπικώς συγκέντρωσα τις υπογραφές από όλους τους Επισκόπους ξεχωριστά, πως το θέμα του διαλόγου θα είναι το πρωτείο".
Αυτή η πουστιά ονομάζεται Συνοδικότης στη Νεοελληνική διάλεκτο;
"Ο Μ. Βασίλειος έθεσε τις σκέψεις του" λέει ξανά ο Ζηζιούλας "στην Σύνοδο, πόσο μάλλον εμείς"! Η Αυτού ταπεινότης σκέπτεται και νομίζει πως και οι πατέρες ήταν σκεπτόμενα άτομα!Τί θα ήταν η Σύνοδος χωρίς τον Μ. Βασίλειο; Εάν στην σύνοδο συμμετέχουν 300 κούτσουρα, μπορεί το Άγιο Πνεύμα να τα φωτίσει; Έστω και αν το επιθυμεί;
Έστω και αν το επικαλούνται; Αντιθέτως των όσων γνωρίζουμε ο Μ. Βασίλειος υπήρξε ο πρώτος της συγκεκριμένης Συνόδου, όπως ο Μ. Αθανάσιος μίας προηγούμενης, όπως ο Γρ. Νύσσης μίας επόμενης, όπως τέλος ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Οι οποίοι έλαβαν το πρωτείο από το Άγιο Πνεύμα και συνέστησαν Σύνοδο! Γι’ αυτό ευχόμαστε δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων. Όχι τόσο για το δόγμα τους, αλλά για την κατοχή εκ μέρους τους του Αγίου Πνεύματος.
Πώς και Γιατί να ανταλλάξουμε τον πρώτο της Ορθοδοξίας με κάθε μαμμόθρεφτο τύπου πάπα; Ακατανόητο!
Ο Ιερώνυμος της Ελλάδος ξεχρεώνει γραμμάτια στον Βόλο, γιορτάζοντας φαντασμαγορικά την διακονία του γλυκούλη Ιγνάτιου. Και ανέχθηκε ν’ ακούσει μπροστά στα μούτρα του πως ο Ιγνάτιος είναι σύγχρονος πατέρας της Εκκλησίας επειδή συνεχίζει τον διάλογο!
Και μια ερώτηση κρίσεως αρχιεπίσκοπε: Πώς γίνεται και η Ακαδημία Βόλου βρήκε πόρτες ανοιχτές στην θεολογική σχολή Θεσσαλονίκης;
Ας δούμε την Ιστορία αυτού του σκότους που μας χτυπά την πόρτα από τον Μπουλγκάκωφ, ο οποίος βλάκας δεν υπήρξε ποτέ του, όπως οι σύγχρονοι Έλληνες: «Ιστορικά, μαζί με το Βυζάντιο κατεστράφη και ο δεσμός της Πατερικής Εκκλησίας με την Αποστολική, πρώτη Εκκλησία!
Στη θέση της εισέρχεται βίαια η Ρωμαϊκή εκδοχή της Εκκλησίας, η Ιεραρχημένη Εκκλησία, η Ιεραρχία, απολυτοποιημένη στο πρωτείο του πάπα, ενός απλού επισκόπου και σβήνει ακόμη και τη Λατρεία της Εκκλησίας!
Εδραιώνεται για πάντα η Αποστολική διαδοχή της Ιεραρχίας!
Παρότι δε οι προτεστάντες επαναστατούν στην Ιεραρχημένη ακριβώς εκδοχή της Εκκλησίας, η επιστροφή τους εδραιώνει την ερμηνεία αυτής της Εκκλησίας.
Η σωτηρία τους έρχεται sola scriptura, από το Βιβλίο.
Η Ρώμη, αφού έχει καταστρέψει την Κωνσταντινούπολη και νικήσει στους Ιερούς πολέμους τους προτεστάντες, στη Σύνοδο του Τριδέντου του Βατικανού (1869-1870) επικυρώνει για πάντα την Ιεραρχική εκδοχή της Εκκλησίας και το πρωτείο του πάπα, τον θεμέλιο λίθο αυτής της Εκκλησίας. Αυτή η τροπή δυστυχώς, γίνεται αποδεκτή από τη Ρωσική θεολογία, η οποία με τις “Ορθόδοξες ομολογίες” αποδέχεται στο πρόσωπο κάθε επισκόπου το Ιεραρχικό πρωτείο του πάπα και την αποστολική διαδοχή των επισκόπων.
Πρωτάκουστο για την Οικονομία της Σωτηρίας!».
Μία καταπληκτική Ανατολίτικη ιστορία μας αποκαλύπτει ξεκάθαρα, την παγίδα στην οποία πιαστήκαμε.
Σ’ ένα ερημικό μέρος, μες στη νύχτα, μισοφέγγει μία φλόγα, στην καλύβα ενός Σοφού που πόθησε η ψυχή του το επέκεινα της ουσίας. Ξαφνικά έξω από το μικρό του παράθυρο ακούγεται θόρυβος επίμονος. Βγαίνει ξαφνιασμένος ο ασκητής να δει τί θόρυβος είναι αυτός μέσα στην ερημιά και βλέπει έναν άνθρωπο να ψάχνει με αγωνία κάτω στο χώμα μπροστά στην καλύβα του. Ρωτά, τί κάνεις εδώ άνθρωπε; -Ψάχνω, απαντά ο άνθρωπος, να βρω το πιο πολύτιμο πράγμα που είχα! Ξαφνιασμένος ο ασκητής ρωτά ξανά! Καλά και εδώ το’ χασες; -Όχι, παίρνει την απάντηση, πέρα μακριά! Και εδώ ψάχνεις να το βρεις; Πώς είναι δυνατόν; -Μα αφού μόνο εδώ υπάρχει Φως; Πού να ψάξω;
Αυτοί και μόνον αυτοί μπορούν να είναι οι Ορθόδοξοι όροι του Διαλόγου. Όχι το αντίθετο όπως γίνεται στις μέρες μας, το αφύσικο.
Μόνον εκεί που υπάρχει Φως μπορεί να βρεθεί κάτι. Στα σκοτάδια θα χάσουμε και την μνήμη αυτού που χάσαμε!
Πρέπει να ξαναποκτήσουμε πιστούς Επισκόπους και Ιερείς!
Πρέπει να ξαναποκτήσουμε τους Ναούς μας!
ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ! Αρκετά κοιμηθήκαμε.
Αμέθυστος
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Μου αρέσει η ρωμαλεότητα της γραφής και ο πόνος για την αλήθεια.
Ομως με εναν κούκο δεν ερχεται η Ανοιξη....
Και ο άγιος Μάρκος ο ευγενικός μόνος κούκος ήταν ,αλλά κράτησε την Εκκλησία,
ας ευχηθούμε να φωνάξουν οι φωνές που σιγοβράζουν!!!
H μοίρα και η ευλογία του κούκου και συνάμα το χρέος του είναι να φωνάζει!
Σε μοναχικούς κούκους χρωστάμε τις Ανοιξες της ζωής μας εμείς οι βολεμένοι.....
Δημοσίευση σχολίου