Όταν μία επιχείρηση δεν πάει καλά, το πρώτο που εξετάζουμε είναι την αλλαγή του management. Αν ψάχνουμε και δεν βρίσκουμε έναν ικανό manager στην ελληνική αγορά, τότε τον αναζητούμε στη διεθνή αγορά. Αν αντιμετωπίζαμε τη χώρα ως μια επιχείρηση, ίσως να είχαμε βγει από τα σημερινά μας αδιέξοδα. Θα μας έπεφτε, δηλαδή, άσχημα, αν είχαμε έναν Ομπάμα, ένα Σαρκοζί ή μία Μέρκελ; Το κακό είναι ότι δεν θα δεχόντουσαν τη διπλή απασχόληση...Βέβαια, το ωραίο στη ζωή είναι ότι είναι απρόβλεπτη. Μπορεί να έχουμε σχηματίσει σήμερα μία εικόνα για το πώς θα είναι η διακυβέρνηση Παπανδρέου και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να διαψεύσει τους πάντες και τα πάντα και να είναι η μεγάλη θετική έκπληξη για τη χώρα. Ή να γίνει κάποιο θαύμα και ο κ. Καραμανλής να κερδίσει και πάλι, αλλά αυτή την φορά να αποφασίσει να είναι ένας τελείως διαφορετικός Καραμανλής απ’ αυτόν που γνωρίσαμε τα τελευταία 5,5 χρόνια. Όλα μπορούν να συμβούν, αν και ως πραγματιστές, που οφείλουμε να είμαστε, θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για πιο ορθολογικά σενάρια...Αν κάτι πραγματικά μας απογοητεύει είναι το γεγονός ότι οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας δεν φαίνονται διατεθειμένες ούτε καν στο ελάχιστο να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα για να εξέλθει η χώρα από την κρίση. Η μεν Νέα Δημοκρατία ελπίζει ότι ο κ. Παπανδρέου δεν θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή ότι θα έχει τελικά μία ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Και το ΠΑΣΟΚ ελπίζει ότι θα μπορέσει να σημειώσει έναν εκλογικό θρίαμβο.
Αυτό που δεν θέλουν ίσως να καταλάβουν είναι ότι ο δικός τους «καυγάς» για την εξουσία δεν αφορά τον κόσμο. Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι σε αυτή τη χώρα αν δεν γίνουν βαθιές τομές και αυτό σημαίνει συναίνεση.
Ας πούμε ότι επανεκλέγεται ο κ. Καραμανλής και αποφασίζει να κάνει πράξη τα όσα μας είπε στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Την επόμενη ημέρα η αντιπολίτευση, εφόσον δεν συμφωνεί, θα κατεβάσει τα συνδικάτα στον δρόμο.
Ας πούμε ότι κερδίζει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο και μοιάζει να είναι το πιο πιθανό σενάριο. Πώς θα αντιμετωπίσει την κρίση; Τι σχέδιο θα υποβάλλει στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Ότι θα αυξήσει τους φόρους στην πλουτοκρατία; Ίσως αυτό είναι ένα καλό λογιστικό τέχνασμα για την πρώτη χρονιά εφαρμογής του μέτρου, καθώς την επόμενη χρονιά δεν θα υπάρχουν πιθανότατα κέρδη για να φορολογήσουν, αλλά αυτό από μόνο του, σίγουρα, δεν φτάνει...
Κάποιος μπορεί να πει ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ότι δεν σεβόμαστε αρκετά τον πολιτικό κόσμο. Θα το αντιστρέφαμε και θα ρωτάγαμε αν ο πολιτικός κόσμος σέβεται σήμερα τους πολίτες. Αν λένε όλη την αλήθεια για την ζοφερή πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η χώρα και αν ανοίγουν όλα τους τα χαρτιά για το τι πραγματικά πρόκειται να κάνουν. Αμφιβάλλουμε! Λένε μισές αλήθειες και είναι απορίας άξιο το πώς απαιτούν από όλους εμάς να λάβουμε μία τόσο σοβαρή απόφαση για το ποιόν θα εκλέξουμε, όταν οι ίδιοι μιλάνε μόνο με μισόλογα. Ούτε και έχουν το τεκμήριο της συνέπειας, αφού πολύ συχνά άλλα λένε, άλλα εννοούν και άλλα πράττουν.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει άλλος χρόνος για μικροκομματικά παιγνίδια. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για άγονες αντιπαραθέσεις. Η χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής και γι΄ αυτό έχουμε βάλει όλοι μας το λιθαράκι μας. Όσο πιο γρήγορα αφυπνιστούμε, τόσο πιο πολλές πιθανότητες αποκτούμε να βγούμε από τη ζώνη του λυκόφωτος και να συναντήσουμε και πάλι την ελπίδα...
Αυτό που δεν θέλουν ίσως να καταλάβουν είναι ότι ο δικός τους «καυγάς» για την εξουσία δεν αφορά τον κόσμο. Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι σε αυτή τη χώρα αν δεν γίνουν βαθιές τομές και αυτό σημαίνει συναίνεση.
Ας πούμε ότι επανεκλέγεται ο κ. Καραμανλής και αποφασίζει να κάνει πράξη τα όσα μας είπε στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Την επόμενη ημέρα η αντιπολίτευση, εφόσον δεν συμφωνεί, θα κατεβάσει τα συνδικάτα στον δρόμο.
Ας πούμε ότι κερδίζει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο και μοιάζει να είναι το πιο πιθανό σενάριο. Πώς θα αντιμετωπίσει την κρίση; Τι σχέδιο θα υποβάλλει στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Ότι θα αυξήσει τους φόρους στην πλουτοκρατία; Ίσως αυτό είναι ένα καλό λογιστικό τέχνασμα για την πρώτη χρονιά εφαρμογής του μέτρου, καθώς την επόμενη χρονιά δεν θα υπάρχουν πιθανότατα κέρδη για να φορολογήσουν, αλλά αυτό από μόνο του, σίγουρα, δεν φτάνει...
Κάποιος μπορεί να πει ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ότι δεν σεβόμαστε αρκετά τον πολιτικό κόσμο. Θα το αντιστρέφαμε και θα ρωτάγαμε αν ο πολιτικός κόσμος σέβεται σήμερα τους πολίτες. Αν λένε όλη την αλήθεια για την ζοφερή πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η χώρα και αν ανοίγουν όλα τους τα χαρτιά για το τι πραγματικά πρόκειται να κάνουν. Αμφιβάλλουμε! Λένε μισές αλήθειες και είναι απορίας άξιο το πώς απαιτούν από όλους εμάς να λάβουμε μία τόσο σοβαρή απόφαση για το ποιόν θα εκλέξουμε, όταν οι ίδιοι μιλάνε μόνο με μισόλογα. Ούτε και έχουν το τεκμήριο της συνέπειας, αφού πολύ συχνά άλλα λένε, άλλα εννοούν και άλλα πράττουν.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει άλλος χρόνος για μικροκομματικά παιγνίδια. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για άγονες αντιπαραθέσεις. Η χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής και γι΄ αυτό έχουμε βάλει όλοι μας το λιθαράκι μας. Όσο πιο γρήγορα αφυπνιστούμε, τόσο πιο πολλές πιθανότητες αποκτούμε να βγούμε από τη ζώνη του λυκόφωτος και να συναντήσουμε και πάλι την ελπίδα...
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου