Τα κινήματα γειτονιάς

Έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές, ότι η γειτονιά αποτελεί το κύτταρο της κοινωνίας. Είναι το τελευταίο οχυρό άμυνας απέναντι στον οδοστρωτήρα της νεοταξικής ισοπέδωσης.

Σήμερα οι πλανητικοί μηχανισμοί και τα κομματικά τους φερέφωνα, όλων των ποικιλιών και χρωμάτων, έχουν ισοπεδώσει τα πάντα: ιδεολογικές οριοθετήσεις, πολιτικές οργανώσεις, συνδικάτα, την πρωτοπορία της εργατικής τάξης και κάθε κοινωνικό ιστό της συλλογικής λαϊκής συνείδησης.

Με το ιμπεριαλιστικό δουλεμπόριο η Ελλάδα έγινε χώρα κατεχόμενη από τα στίφη των ταξικά, πολιτικά και πολιτισμικά καθυστερημένων, δραματικά καθυστερημένων αλλοδαπών δούλων.

Αυτή η καταιγιστική και ιμπεριαλιστικά οργανωμένη εισβολή των ξένων τίναξε τα πάντα στον αέρα: Όλες τις κατακτήσεις των εργαζομένων και του ελληνικού λαού. Από τις οικονομικές κατακτήσεις, τις συνδικαλιστικές, μέχρι τις πολιτικές. Όλο το ιστορικό κύκλωμα των αγωνιστικών πολιτικών και οργανωτικών κατακτήσεων του ελληνικού λαού βρίσκεται σε αποσάθρωση και αποδόμηση.

Η ίδια η εθνική υπόσταση της ελληνικής κοινωνίας κινδυνεύει…

Ταυτόχρονα τα νέα ιδεολογήματα του πλανητικού κεφαλαίου, ο «αντιρατσισμός» και ο «αντιεθνικισμός», ιδεολογήματα που προωθήθηκαν με ιδιαίτερο ζήλο και φανατισμό από την ιστορική «αριστερά», ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ τις νέες, μακάβριες και τρομοκρατικές αλυσίδες του καταρρέοντος καπιταλιστικού καθεστώτος.

Το καθεστώς αυτό θα είχε καταρρεύσει, αν τα κόμματα της ιστορικής «αριστεράς» και οι ποικιλίες τους, δεν είχαν μεταλλαχτεί σε ιδεολογικούς μπράβους και πολιτικά μαντρόσκυλα των νέων πλανητικών ιδεολογημάτων.

Αν αυτά τα κόμματα υποτυπωδώς εναντιωνόντουσαν στην εφιαλτική νεοταξική στρατηγική του ιμπεριαλιστικού δουλεμπορίου, και αν δεν επέτρεπαν τη ΔΙΑΛΥΣΗ του εργατικού και λαϊκού κινήματος που επήλθε από αυτό το δουλεμπόριο.

ΣΗΜΕΡΑ, όλοι αυτοί οι καθεστωτικοί μηχανισμοί που ακτινοβολούν όλα τα χρώματα της κομματικής ίριδας εφορμούν εναντίον των τελευταίων οχυρών της ελληνικής κοινωνίας: Των γειτονιών!!!

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, συνεπώς, οι γειτονιές αρχίζουν να αυτό-αμύνονται και να αντιστέκονται στην ισοπέδωσής τους.

Οι κάτοικοι των γειτονιών συνδέονται με ποικίλους και πολυεδρικούς δεσμούς μέσα από την ιστορική πορεία της καθημερινότητάς του. Είναι οι δεσμοί της κοινότητας των ανθρώπων, δεσμοί με κοινωνική συνοχή, με παραδόσεις, με θρησκευτικό φρόνημα και συναίσθημα.

Αυτή η κοινωνική και συναισθηματική οντότητα μιας κοινότητας ανθρώπων (γειτονιά) δεν μπορεί εύκολα να καταλυθεί. Μπροστά στην άλωση και το θάνατο της γειτονιάς οι κάτοικοι ενώνονται και σφυρηλατούν τους δεσμούς τους.

Αυτό γίνεται σήμερα με τα κινήματα των γειτονιών. Είναι κάτι που οι τεχνοκράτες της εξουσίας και οι κομματικοί γραφειοκράτες, μάλλον, υποτίμησαν…

Γι αυτό στρέφονται οι πάντες με τέτοια λύσσα εναντίον των αφυπνισμένων κατοίκων των γειτονιών, εναντίον των κινημάτων της γειτονιάς.

Κάθε όμως αυθεντικό κίνημα στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής του αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες και πολλούς κινδύνους

Ο μεγαλύτερος εχθρός κάθε λαϊκού κινήματος είναι η μεταφορά των πολιτικών διαιρέσεων μέσα σ’ αυτό το κίνημα.

Η αντικειμενικότητα των κινημάτων και η ρωμαλεότητά τους ξεκινούν από το γεγονός ότι τα κινήματα αυτά ενώνουν τους ανθρώπους πάνω στα ΚΟΙΝΑ προβλήματα.

Άλλο αντικειμενικό, αυθόρμητο κίνημα και άλλο πολιτικό κίνημα.

Το πρώτο αναπτύσσεται αντικειμενικά πάνω στα κοινά προβλήματα, δηλαδή είναι από τη φύση του ΕΝΙΑΙΟ-ΜΕΤΩΠΙΚΟ, έξω από κόμματα, παρατάξεις και ιδεολογικές ταυτότητες: Όλα αυτά το διαιρούν και το οδηγούν σε απομαζικοποίηση και μαρασμό…

Το πολιτικό Κίνημα είναι το συνειδητό κίνημα μιας τάξης το οποίο οικοδομείται πάνω στις ιστορικές προοπτικές της τάξης…

Ένας από τους βασικούς λόγους της ήττας του εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι η μη κατανόηση αυτής της διαλεκτικής του αυθόρμητου με το πολιτικό.

Είναι η μεταφορά, μέσα στα αντικειμενικά λαϊκά κινήματα και στο συνδικαλιστικό κίνημα (από τη φύση τους και τη λειτουργία τους ενιαίο-μετωπικά) των πολιτικών και ιδεολογικών διαιρέσεων, των κομματικών ταυτοτήτων και παρατάξεων.

Αυτό το κίνδυνο διατρέχουν και τα κινήματα της γειτονιάς!!!

Και σε αυτές τις προβοκάτσιες θα εκτεθούν.

Γιατί από τη στιγμή που θα κατεβαίνουν σε αυτά τα κινήματα ιδεολογικές ταμπέλες και οργανωμένα πολιτικά υποκείμενα δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να αποκτήσουν μαζική δυναμική και οντότητα. Μπορεί να αποτελέσουν «εστίες» μικροπολιτικής στρατολόγησης, αλλά Κινήματα μαζικά και δυναμικά δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν.

Σε κανέναν, βεβαίως δεν μπορείς να απαγορεύσεις να συμμετέχει. Άλλο, όμως αυτό και άλλο τα οργανωμένα ιδεολογικά «καπελώματα» και η μεταφορά μέσα σε αυτά τα κινήματα (τα ενιαία και υπεράνω ιδεολογικών και πολιτικών διαιρέσεων), ιδεολογικών ταυτοτήτων και οργανωμένων πολιτικών διμοιριών…

Οι Επιτροπές γειτονιάς πρέπει να αντιληφθούν έγκαιρα αυτόν τον κίνδυνο και να περιφρουρήσουν τα κινήματα αυτά από τέτοιες ηλιθιότητες ή ακόμα και προβοκάτσιες.

Όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη των κινημάτων γειτονιάς και όχι για τη δική του από-ενοχοποίση ή επιβίωση, ΤΟΤΕ είναι ανεπίτρεπτο να προβοκάρει τα κινήματα γειτονιάς…

http://www.resaltomag.gr

Έβαλα για πρώτη μου φορά ,

κάποιο στοίχημα μεγάλο

πως εκεί που μεγαλώσαμε ,

έχουμε μάθει κάτι άλλο .

Έχουμε μάθει από το σχολείο ,

όχι μόνο να μετράμε ,

τα παιδιά στη γειτονιά μου

έχουνε μάθει ν’ αγαπάνε .

Αν ακούσεις κάποιες φωνές

το βράδυ μες τα όνειρά σου ,

τότε θυμήσου την πλατεία

στην παλιά τη γειτονιά σου .

Μεγαλώνω και ξεχνώ

μόνο τους κακούς ανθρώπους .

Μα ποτέ μου δεν ξεχνώ

την παλιά τη γειτονιά μου ,

γιατί στο παγκάκι της πλατείας

έχω χαράξει τα όνειρά μου .

Θέλω να γυρίσω στα παλιά ,

Θέλω την παλιά μου γειτονιά…

Στίχοι : Νίκος Βουρλιώτης